Πριν από 10 χρόνια
20.6.18
2.4.18
«Όψεις της Ανεξάρτητης Εικαστικής Δημιουργίας στην Ελλάδα του σήμερα»
Συμπόσιο του Ορίζοντα Γεγονότωνστο
Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
Λεωφ. Καλλιρρόης και Αμβρ.
Φραντζή, Αθήνα, 117 43
στις 13 - 14 Απριλίου 2018
Πρόγραμμα του Συμποσίου
«Όψεις
της Ανεξάρτητης Εικαστικής Δημιουργίας στην Ελλάδα του σήμερα»
2η Ημέρα: Σάββατο 14/4/2018 -
Απογευματινή Συνεδρία Β΄ 17:00 - 18:30
ΧΩΡΟΙ
ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
Συντονίζει η Άννα Μαρία
Χατζηστεφάνου (Φωτογράφος, Μέλος της ομάδας εργασίας του Συμποσίου)
17:00 / Μανώλης Κασιμάτης (Φωτογράφος-Ερευνητής, Πολιτιστική Εταιρία «Φωτογραφίζοντας»): Ερευνώντας και καταγράφοντας
τις φωτογραφικές λέσχες, ομάδες και φωτο-διαδικτυακές κοινότητες και τις
προσπάθειες συντονισμού τους
..........................
18.1.18
Ίχνη Εκτόπισης έκθεση του Μανόλη Κασιμάτη στο χώρο για τη φωτογραφία ΥπΟψΗ
Ίχνη Εκτόπισης
έκθεση του Μανόλη Κασιμάτη
στο χώρο για τη
φωτογραφία ΥπΟψΗ
«Τόσο γρήγορα με ξεχάσατε;» γράφει με αγωνία ο
εκτοπισμένος Αντώνης στους «αγαπητούς του γονείς».
Είναι δύσκολο πράμα η μνήμη. Ακόμη δυσκολότερη η
διατήρηση της. Χρειάζεται σεβασμό, επιμονή, επανάληψη, μέθοδο και πάνω
απ’ όλα έναν καλό λόγο για να αναζητήσεις, να συγκινηθείς, να απογοητευθείς
και, ενδεχομένως, να καταλάβεις.
Δεν δίνεται συχνά η ευκαιρία να μετασχηματίσεις μία
οικογενειακή ιστορία, με όλο τον θαυμασμό και τον πόνο που εμπεριέχει, όχι
απλώς σε ένα μεμονωμένο εικαστικό αποτέλεσμα, αλλά σε μία εικαστική
διαδρομή.
Αφορμώμενος από την ιστορία του πατέρα μου Στέλιου, από
τα δελτάρια που έστελνε στην οικογένειά μας από τους τόπους της εκτόπισης και
από τις φωτογραφίες που εμφάνιζε με περισσή δημιουργικότητα, χρησιμοποιώντας τη
φωτογραφική του μηχανή ως μεγεθυντήρα, εκμεταλλευόμενος πότε το φως της
ημέρας και πότε τη συννεφιά (δεν υπήρχε ηλεκτρισμός στους τόπους εκτόπισης),
συμπληρώνω φέτος είκοσι χρόνια από τότε που άρχισα να επισκέπτομαι τους
«δικούς μου» τόπους εκτόπισης.
Θάλασσα και πάλη, προσπαθώντας να διαχωρίσω το προσωπικό
βίωμα από τον τόπο και την ιστορία, προσπαθώντας να εμποτίσω τον τόπο και την
ιστορία με το προσωπικό βίωμα.
Αλλεπάλληλες επισκέψεις στη Γυάρο, στη Μακρόνησο, στην
Ικαριά, εκθέσεις για το Αιγαίο των μαρτυρίων, αναζήτηση ονομάτων και προσωπικών
μαρτυριών και, φυσικά, η μυρωδιά του χαρτιού από δελτάρια και φωτογραφίες που
φυλάχθηκαν επιμελώς σε τενεκεδένια κουτιά ή απλώς πετάχτηκαν, για να βρεθούν
ξανά σε ένα παλαιοπωλείο ή σε ένα αρχείο που αναζητεί ένα όνομα.
«Αλλιώς κοιτιέται η θάλασσα από το παράθυρο / αλλιώς πίσω
απ’ το συρματόπλεγμα», γράφει ο Γιάννης Ρίτσος το 1949. «Η Μακρόνησος
είναι προπαντός ένα μεγάλο εκπαιδευτήριο και γυρεύει να στηριχθεί στον ορθό
λόγο», ο αντίλογος.
Με τους νόμους και
τις εισηγητικές εκθέσεις τους να συμπληρώνουν αυτό το σύμπαν από τους «δικούς
μου» τόπους εκτόπισης.
Ώσπου τα γράμματα και οι φωτογραφίες ανασχηματίζονται,
γίνονται πανιά που φουσκώνουν πάνω σε φλούδες δένδρων, προσπαθώντας να
ξεπεράσουν τις προκαταλήψεις, τις παρεξηγήσεις, τη λογοκρισία, τον πόνο. Ένας
μικρός στόλος που αποτυπώνεται φωτογραφικά, καθώς προσπαθεί να ανοίξει τα πανιά
του, για να μεταβιβάσει μηνύματα στους «αντίπερα». Τα δικά μου ίχνη
εκτόπισης.
Μανόλης Κασιμάτης/ φωτογραφίζοντας,
μέλος ΕΕΤΕ
«Ίχνη Εκτόπισης», έκθεση του Μανόλη Κασιμάτη.
Διάρκεια: από 21 Ιανουαρίου έως 23 Φεβρουαρίου
2018
Ημέρες και ώρες λειτουργίας:
κάθε Τρίτη, Παρασκευή, Κυριακή από τις 6.30 ως τις 9.30
μ.μ.
Διεύθυνση: Θουκυδίδου 10, Περιστέρι
(πλησίον του σταθμού μετρό «Περιστέρι»)
Είσοδος ελεύθερη
Πληροφορίες:
Για τον χώρο: , antilipseis_magazine@yahoo.gr
Σύντομο βιογραφικό Μανόλη Κασιμάτη
Ο Μανώλης Κασιμάτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Μέλος
του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Σπούδασε Γραφικές Τέχνες, ηλεκτρονική
τυπογραφία, φωτογραφία. Παρακολούθησε εξιδεικευμένα σεμινάρια βίντεο, ιστορία
Μ.Μ.Ε., ιστορία τέχνης και ιστορία κινηματογράφου. Ήταν εκδότης του
φωτογραφικού περιοδικού ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ. Μέλος του Φοίβου, του ΟΣΔΕΕΤΕ και του
ΟΣΔΕΛ.
Ιδρυτικό μέλος της πολιτιστικής εταιρείας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ και της πειραματικής φωτογραφικής ομάδας PROVA D`ARTE. Διετέλεσε αρθρογράφος-συνεργάτης του περιοδικού
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΙΔΩΛΟ και αρθρογράφος στα περιοδικά Αντιλήψεις, Φωτογράφος.
Φωτογραφίες του διακρίθηκαν σε διαγωνισμούς στην
Ελλάδα και το εξωτερικό, και έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά,
καταλόγους-λευκώματα και σε φωτογραφικές σελίδες στο διαδίκτυο. Έχει κάνει 6
ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και το
εξωτερικό. Οργάνωσε και επιμελείται με φωτογραφικές εκθέσεις και άρθρα το
φωτογραφικό δημιουργικό έργο του πατέρα του ΣΤΕΛΙΟΥ, φωτορεπόρτερ.
Επιμελείται εκθέσεις φωτογραφικών ντοκουμέντων
από τις φυλακές και εξορίες της περιόδου 1943-74 και ταυτόχρονα μελετάει την
ιστορική αξία και δυναμική της φωτογραφίας ντοκουμέντου τη σκληρή αυτή περίοδο.
Ερευνά και καταγράφει τους απανταχού λησμονημένους Έλληνες φωτογράφους και
τυπογράφους. Συμμετέχει με εισηγήσεις σε συνέδρια και ημερίδες, πραγματοποιεί
ομιλίες-παρουσιάσεις και δημοσιεύει άρθρα-μελέτες για την φωτογραφία, την ιστορία
και την πειραματική τέχνη.
http://eteriafotografizontas.blogspot.com/
2.3.16
"Στο περιθώριο του πολέμου: Η Θεσσαλονίκη της Κατοχής (1941-1944) μέσα από τη φωτογραφική συλλογή Βύρωνα Μήτου"
"Στο περιθώριο του πολέμου: Η Θεσσαλονίκη της Κατοχής (1941-1944) μέσα από τη φωτογραφική συλλογή Βύρωνα Μήτου"Το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού διοργανώνει την περιοδική έκθεση με τον τίτλο «Στο περιθώριο του πολέμου: Η Θεσσαλονίκη της Κατοχής (1941-1944) μέσα από τη φωτογραφική συλλογή Βύρωνα Μήτου», στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων «Ευτυχία Κουρκουτίδου – Νικολαΐδου».
Η έκθεση, παραγωγή του Μουσείου, θα εγκαινιαστεί στις 10 Φεβρουαρίου 2016, ώρα 20.00 και θα διαρκέσει έως τις 6 Νοεμβρίου 2016.
Η συλλογή Βύρωνα Μήτου αποτελείται από φωτογραφίες Γερμανών στρατιωτών που υπηρέτησαν τη θητεία τους στην Ελλάδα στα χρόνια της γερμανικής κατοχής (1941-1944) και είχαν αρχικά συλλεχθεί συστηματικά από ανώνυμο Γερμανό στρατιώτη. Ο συλλέκτης Βύρων Μήτος, στη συνέχεια, αγόρασε το τμήμα της συλλογής που αφορούσε την Ελλάδα.
Στόχος της έκθεσης είναι να αποκαλύψει τη δύναμη της προπαγάνδας όπως αυτή αποτυπώνεται στην επίσημη και στην ερασιτεχνική φωτογραφική παραγωγή του Τρίτου Ράιχ και να ρίξει φως στις άγνωστες όψεις της ιστορίας της πόλης, καθώς η γερμανική κατοχή συνεχίζει να αποτελεί μία περίοδο για την οποία ‘σκοτεινά σημεία’ συνεχίζουν να υφίστανται. Στην έκθεση παρουσιάζονται πρωτότυπες φωτογραφίες και φιλμ, αναπαραγωγές και ψηφιακές προβολές, αξιοποιώντας φωτογραφίες που μέχρι πρότινος είχαν εξοβελισθεί ως ιστορικά τεκμήρια, τόσο εξαιτίας του γεγονότος ότι καταγράφουν το «βλέμμα του κατακτητή», όσο και εξαιτίας του ερασιτεχνικού και κατ’ επέκταση ‘περιθωριακού’ χαρακτήρα τους.
Στο πλαίσιο της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί στις 8 Απριλίου 2016 διεθνής ημερίδα, η οποία θα διερευνήσει πτυχές της φωτογραφικής παραγωγής στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη. Τόσο ο κατάλογος που συνοδεύει την έκθεση όσο και η ημερίδα υλοποιούνται με την υποστήριξη του Γενικού Προξενείου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στη Θεσσαλονίκη (Ελληνο-Γερμανικό Ταμείο για το Μέλλον) και του Σωματείου «Οι Φίλοι του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού».
Τα εγκαίνια πλαισιώνει μουσική εκδήλωση. Συντελεστές: Νόννα Κυριαζόπουλου (soprano), Αλεξάνδρα Μελαχροινού (soprano), σπουδάστριες της σχολής Μονωδίας του ΚΩΘ (τάξη Ένης Κίνη). Στο πιάνο η διακεκριμένη πιανίστα και παιδαγωγός Ιωάννα Ευαγ. Πολυζωίδου.
Φορείς
Συνεργαζόμενοι φορείς, οι οποίοι συνέβαλλαν με υλικοτεχνική υποδομή και δανεισμό εκθεμάτων: Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας Noesis, Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού Δήμου Καλαμαριάς.
«ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΩ…….. Μία εικόνα χίλιες λέξεις»
ΣΠΑΝΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΕ ΕΝΝΕΑ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «ΔEN ΛΗΣΜΟΝΩ», διοργανώνει μία πολύμορφη εκδήλωση με σημαντικό και σπάνιο φωτογραφικό υλικό. Στόχος είναι να τοποθετήσει ένα νοητό μεγεθυντικό φακό στις θηριωδίες οι οποίες διεπράχθησαν κατά τη περίοδο της γερμανικής κατοχής. Να αναδείξει τους άγνωστους ήρωες που υπέστησαν τη γερμανική βαναυσότητα.
Είναι μία έκθεση τιμής και σεβασμού στη μνήμη του δικού μας παππού, της δικής μας γιαγιάς, του δικού μας πατέρα, μάνας, αδελφού, συγγενή. Του δικού μας γνωστού και άγνωστου Έλληνα, της γνωστής και άγνωστης Ελληνίδας που μαρτύρησαν για τον αέρα της λευτεριάς.
Η έκθεση με τον τίτλο «ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΩ…..Μία Εικόνα Χίλιες Λέξεις», θέλει εντέλει να καταδείξει σε όλους μας μέσα από την αναδρομή στο χρόνο, τί συνέβη κατά τη μαύρη περίοδο της γερμανικής κατοχής στη χώρα μας. Θέλει να αναδείξει την πείνα, τις μαζικές δολοφονικές εκτελέσεις, τις καταστροφές και τα δεινά τα οποία πέρασε ο Ελληνικός λαός. Ως πολιτιστική εκδήλωση ιστορικής μνήμης λοιπόν και σύγχρονης δημοκρατικής ευαισθησίας που απευθύνεται σε όλους τους πολίτες, όλων των γενεών, προτάθηκε ως καταλληλότερος χώρος της έκθεσης, οι σταθμοί του μετρό.
Άλλωστε, ένας από τους στόχους της εκδήλωσης είναι τα συνδέσει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς του Λεκανοπεδίου της Αττικής με τον πολιτισμό και την ιστορική μνήμη.
Η έκθεση «ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΩ..…Μία εικόνα χίλιες λέξεις», θα διαρκέσει από τις 29 Φεβρουαρίου έως τις 3 Μαρτίου 2016. Συγκεκριμένα, το φωτογραφικό υλικό της, θα εκτεθεί στο Ζάππειο Μέγαρο και σε εννέα σταθμούς του Μετρό της Αθήνας (Ελληνικό, Άγιος Δημήτριος, Σύνταγμα, Μοναστηράκι, Εθνική Άμυνα, Αγία Παρασκευή, Άγιος Αντώνιος, Περιστέρι, Αιγάλεω), με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων . Η διοίκηση του Ομίλου ΟΑΣΑ Α.Ε. εντάσσει τη συγκεκριμένη εκδήλωση στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών της για τη σύνδεση των ΜΜΜ της Αθήνας με τον πολιτισμό, στηρίζοντάς την, όπως επίσης η διοίκηση της ΣΤΑΣΥ Α.Ε, η οποία παραχωρεί τους 9 σταθμούς του Μετρό.
21.2.16
Ανοιχτή Συζήτηση με θέμα: "Φωτογραφίζοντας την Ιστορία"
Ανοιχτή Συζήτηση με θέμα: "Φωτογραφίζοντας την Ιστορία"
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016 ωραα 20.00
Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης, Αίθουσα Νίκος Εγγονόπουλος,
Π. Μπακογιάννη 38 - 42, Βριλήσσια
Εισηγήσεις:
• «Φωτογραφίζοντας την Εθνική Αντίσταση», Μανόλης Κασιμάτης, ερευνητής- φωτοτυπογράφος, μέλος ΕΕΤΕ
• «Η Είδηση, ο Φακός κι η Ιστορία: Μια συναρπαστικά επικίνδυνη σχέση», Μάριος Λώλος, πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος
Συντονίζει η δημοσιογράφος Ειρήνη Κοντογεωργίου
Διοργάνωση: Φωτογραφική ομάδα Βριλησσού
Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016 ωραα 20.00
Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης, Αίθουσα Νίκος Εγγονόπουλος,
Π. Μπακογιάννη 38 - 42, Βριλήσσια
Εισηγήσεις:
• «Φωτογραφίζοντας την Εθνική Αντίσταση», Μανόλης Κασιμάτης, ερευνητής- φωτοτυπογράφος, μέλος ΕΕΤΕ
• «Η Είδηση, ο Φακός κι η Ιστορία: Μια συναρπαστικά επικίνδυνη σχέση», Μάριος Λώλος, πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος
Συντονίζει η δημοσιογράφος Ειρήνη Κοντογεωργίου
Διοργάνωση: Φωτογραφική ομάδα Βριλησσού
19.12.15
Αυτοδιαχειριζόμενος χώρος π. Κάμπινγκ Βούλας:’’εξετάζοντας τον Δεκέμβρη του 1944 μέσα από φωτογραφίες και φωτοκινηματογραφικά ντοκουμέντα’’
Αυτοδιαχειριζόμενος χώρος π. Κάμπινγκ Βούλας Σάββατο 19 Δεκέμβρη, στις 7:00 μμ.
Φωτοπροβολή , ανάλυση & συζήτηση με θέμα :’’εξετάζοντας τον Δεκέμβρη του 1944 μέσα από φωτογραφίες και φωτοκινηματογραφικά ντοκουμέντα’’
Του φωτογράφου-εικαστικού Μανόλη Κασιμάτη
(πολιτιστική εταιρεία ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ )
Η μελέτη της φωτογραφίας - ντοκουμέντου για τον Δεκέμβρη του 1944, προς εξαγωγή ποικίλων συμπερασμάτων δεν είχε πραγματοποιηθεί λόγω του ότι για τους ιστορικούς το βάρος της πολιτικοκοινωνικής ανάλυσης ήταν μεγαλύτερο. Από δε την πλευρά των ιστορικών της ελληνικής φωτογραφίας μάλλον αποδεικνύεται ότι δεν έχουν καταφέρει να συνδυάζουν την έρευνα στο φωτογραφικό και στο πολιτικοκοινωνικό πεδίο, γι' αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλη σιωπή ειδικά σε δύσκολες ιστορικές περιόδους.
Όμως η ανάλυση και των φωτογραφιών αλλά και της ίδιας της δράσης των φωτογράφων σαν ιστορικά υποκείμενα μπορούν να προσφέρουν περιεκτικότερα δεδομένα ανάγνωσης του ιστορικού γίγνεσθαι.
Από την έρευνα και την ανάλυση των φωτογραφιών των Δεκεμβριανών (από την μελέτη Μανόλης Κασιμάτης "ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ `44", Αθήνα 2008) διαπιστώνεται ότι φωτογραφική κάλυψη των μαχών, τα όσα είχαν προηγηθεί και τα όσα έγιναν μετά κατέγραψαν τρεις διαφορετικές απόψεις:
α) την άποψη των επαγγελματιών φωτορεπόρτερ Ελλήνων, των ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης και άλλων υπηρεσιών,
β) την άποψη κάποιων απλών πολιτών που έτυχε, αν και αρκετά σπάνιο για εκείνη την εποχή, να έχουν μαζί τους φωτογραφική μηχανή και γ) την άποψη των στρατιωτικών φωτογράφων και κινηματογραφιστών του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος. Βρετανική καταγραφή AFPU / BRITISH ARMY FILM & PHOTOGRAPHIC UNIT RAFFPU / Royal Air Force Film & PHOTOGRAPHIC UNIT).
Φωτοπροβολή , ανάλυση & συζήτηση με θέμα :’’εξετάζοντας τον Δεκέμβρη του 1944 μέσα από φωτογραφίες και φωτοκινηματογραφικά ντοκουμέντα’’
Του φωτογράφου-εικαστικού Μανόλη Κασιμάτη
(πολιτιστική εταιρεία ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ )
Η μελέτη της φωτογραφίας - ντοκουμέντου για τον Δεκέμβρη του 1944, προς εξαγωγή ποικίλων συμπερασμάτων δεν είχε πραγματοποιηθεί λόγω του ότι για τους ιστορικούς το βάρος της πολιτικοκοινωνικής ανάλυσης ήταν μεγαλύτερο. Από δε την πλευρά των ιστορικών της ελληνικής φωτογραφίας μάλλον αποδεικνύεται ότι δεν έχουν καταφέρει να συνδυάζουν την έρευνα στο φωτογραφικό και στο πολιτικοκοινωνικό πεδίο, γι' αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλη σιωπή ειδικά σε δύσκολες ιστορικές περιόδους.
Όμως η ανάλυση και των φωτογραφιών αλλά και της ίδιας της δράσης των φωτογράφων σαν ιστορικά υποκείμενα μπορούν να προσφέρουν περιεκτικότερα δεδομένα ανάγνωσης του ιστορικού γίγνεσθαι.
Από την έρευνα και την ανάλυση των φωτογραφιών των Δεκεμβριανών (από την μελέτη Μανόλης Κασιμάτης "ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ `44", Αθήνα 2008) διαπιστώνεται ότι φωτογραφική κάλυψη των μαχών, τα όσα είχαν προηγηθεί και τα όσα έγιναν μετά κατέγραψαν τρεις διαφορετικές απόψεις:
α) την άποψη των επαγγελματιών φωτορεπόρτερ Ελλήνων, των ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης και άλλων υπηρεσιών,
β) την άποψη κάποιων απλών πολιτών που έτυχε, αν και αρκετά σπάνιο για εκείνη την εποχή, να έχουν μαζί τους φωτογραφική μηχανή και γ) την άποψη των στρατιωτικών φωτογράφων και κινηματογραφιστών του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος. Βρετανική καταγραφή AFPU / BRITISH ARMY FILM & PHOTOGRAPHIC UNIT RAFFPU / Royal Air Force Film & PHOTOGRAPHIC UNIT).
2.12.15
εφημεριδα ΠΡΙΝ 13/12/09 - Γιωργος Λαουτάρης "Ο Δεκέμβρης του ‘44 μέσα απ’ το φακό'
Ο Δεκέμβρης του ‘44 μέσα απ’ το φακό
http://laoutaris.wordpress.com/2010/02/03/kasimatis/
Στο δίτομο λεύκωμα Φωτογραφίζοντας το Δεκέμβρη του ‘44 ο Μανόλης Κασιμάτης ανθολογεί φωτογραφικά ντοκουμέντα από τις ημέρες που τάραξαν την Αθήνα, σχολιάζοντας τον πολιτικό ρόλο που έπαιξαν φωτογράφοι και επίσημες αρχές για τη διαστρέβλωση των πραγματικών γεγονότων.
Σημαντική συνεισφορά στην ιστορική μνήμη και φόρο τιμής στους αγωνιστές της ΕΑΜικής αντίστασης συνιστά το δίτομο φωτογραφικό λεύκωμα του Μανόλη Κασιμάτη Φωτογραφίζοντας το Δεκέμβρη του ‘44, το οποίο εκδόθηκε και κυκλοφορεί απ’ την Πολιτιστική Εταιρεία Φωτογραφίζοντας. Το λεύκωμα παρουσιάζει σημαντικά φωτογραφικά ντοκουμέντα από τα γεγονότα που συντάραξαν την Αθήνα πριν από ακριβώς 65 χρόνια και που καθόρισαν την πορεία της χώρας προς τον εμφύλιο πόλεμο. Παράλληλα με τις εικόνες, περιέχεται πλήρες ιστορικό των γεγονότων, με όλα τα στοιχεία που ήρθαν από τότε στην επιφάνεια.
Το λεύκωμα του Μανόλη Κασιμάτη συμπληρώνει ένα κενό της βιβλιογραφίας, τη μελέτη των φωτογραφικών ντοκουμέντων του Δεκεμβρίου του 1944. Αν στις μέρες μας μια φωτογραφία συχνά «επιστρατεύεται» για την αποκάλυψη ή τη συσκότιση της αλήθειας, τότε μπορεί να καταλάβει κανείς τη δύναμη και την επιρροή που ασκούσε το μέσο κατά τη δεκαετία του ‘40, ελλείψει τηλεόρασης ή διαδικτύου. Όπως συνάγεται από τα στοιχεία που προσκομίζει ο συγγραφέας, η χρήση των φωτογραφιών της εποχής αξιοποιήθηκε πολιτικά για να απομονώσει τις δυνάμεις του ΕΑΜ, να αποκρύψει τις ωμότητες του αγγλικού και του εθνικού στρατού αλλά και να συκοφαντήσει το ρόλο των κομμουνιστών στην αντίσταση και την απελευθέρωση.
Ποιοι βρίσκονταν όμως πίσω από το φακό; Σοβαρή συμβολή του λευκώματος είναι η αποκατάσταση του ονόματος των φωτογράφων, οι οποίοι συνήθως λόγω παρέλευσης των χρόνων καταδικάζονται στη λήθη. Έτσι, το λεύκωμα περιέχει αναλυτικά βιογραφικά για κάθε γνωστό φωτογράφο. Έχει ενδιαφέρον ότι ο μόνος αναγνωρισμένος φωτογράφος που κατέγραψε και την πλευρά των ανταρτών είναι ο Βασίλης Τσακιράκης, του οποίου φωτογραφία είναι και η εικονιζόμενη στο κέντρο.
Σήμερα, με τα στοιχεία που έχει αποκαλύψει η έρευνα είναι δυνατό να ανασκευαστεί η παραποιημένη ιστορία. Πέρα όμως από την ιστορική γνώση και αποκατάσταση, το λεύκωμα προσφέρει λαβή για να σκεφτούμε και τη σημερινή ιδεολογική χρήση της φωτογραφίας. Έστω κι αν έχουν αλλάξει τα μέσα, ακόμα και σήμερα η φωτογραφία χρησιμοποιείται κατά κόρον ως πειστήριο για θηριωδίες ή ιστορικά συμβάντα. Πόσες άραγε απ’ αυτές τις εικόνες είναι αληθινές και πόσες έχουν «στηθεί» για να κεντρίσουν την ευαισθησία εκατομμυρίων αναγνωστών; Το συμπέρασμα που βγαίνει από το λεύκωμα Φωτογραφίζοντας το Δεκέμβρη του ‘44 είναι ότι η φωτογραφία δεν έχει την αντικειμενικότητα που της αποδίδεται, αλλά γίνεται υποχείριο των εξουσιών.
Να σημειωθεί ότι στην προσεγμένη έκδοση περιλαμβάνονται σαν ένθετα και τέσσερις επανεκδόσεις σημαντικών ντοκουμέντων: Το προπαγανδιστικό φυλλάδιο των αντιδραστικών που εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 1945 το οποίο παρουσίαζε τα υποτιθέμενα «εγκλήματα» των κομμουνιστών, η μπροσούρα – απάντηση που εξέδωσε το ΕΑΜ, η έκθεση της ιατροδικαστικής υπηρεσίας για το συνολικό αριθμό των θυμάτων του Δεκεμβρίου και τέλος, ένα φυλλάδιο φοιτητών της Αρχιτεκτονικής απ’ τη δεκαετία του ‘70 για τη σχέση πολεοδομίας και τη δημόσιας τάξης. ......
φωτογραφία: Βασίλης Τσακιράκης
ΤΑ «ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΕΑΜ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Τίνος είναι το πτώμα;
Η παραπάνω φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου τυπώθηκε σε προπαγανδιστικό φυλλάδιο με τίτλο Αυτό είναι το ΚΚΕ-ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην Ελλάδα με τη λεζάντα «το κοριτσάκι αυτό ανευρίσκει τον πατέρα του εις θέσιν στην Καισαριανή». Οι νικητές της μάχης του Δεκέμβρη ξεκίνησαν εκστρατεία συκοφάντησης και παραπληροφόρησης, ώστε να παρουσιάσουν τα «εγκλήματα» του ΕΑΜ.
Σε φυλλάδιο που κυκλοφόρησε το ΕΑΜ σαν απάντηση στο παραπάνω συκοφαντικό φωτογραφικό λεύκωμα με τίτλο Το ελληνικό ΚΑΤΥΝ (και τα δύο περιέχονται στο λεύκωμα Φωτογραφίζοντας το Δεκέμβρη του ‘44 του Μανόλη Κασιμάτη) αποκαθίσταται η αλήθεια: «Χιλιάδες είναι τα θύματα. Θάφτηκαν όπως όπως στις αυλές, έξω από τις εκκλησίες, στα πεζοδρόμια, στα οικόπεδα. Όταν υποχώρησε ο ΕΛΑΣ και μπήκαν οι Άγγλοι, όλα αυτά τα αμέτρητα πτώματα ξεθάφτηκαν και φορτώθηκαν σε αυτοκίνητα. Βρέθηκαν έτσι στο Περιστέρι ή στην Κυψέλη ή στα Τουρκοβούνια ακρωτηριασμένα χωρίς μάτια ή μύτες. Και κλήθηκαν οι συγγενείς τους να παραλάβουν το πτώμα «του κατακρεουργηθέντος υπό υπό των ΕΛΑΣιτών» δικού τους. Για να πιάσει πιο πολύ η ιστορία, διάδοσαν κατάλληλα πως οι συγγενείς εκείνων που σκοτώθηκαν από τους ΕΛΑΣίτες θα πάρουν σύνταξη, ενώ εκείνοι που σκοτώθηκαν από αδέσποτες (δηλαδή από τα αεροπλάνα, ακνόνια, τανκς κ.λπ.) δεν παίρνουν τίποτα. Έτσι ο καθένας είχε συμφέρο να παρουσιάσει το δικό του σαν θύμα των ΕΛΑΣιτών [...] Αν πάλι, κανένας τίμιος άνθρωπος δεν ήθελε να γίνει όργανο της προδοτικής κλίκας των συκοφαντών -παρόλες τις υποσχέσεις για σύνταξη- τότε χρησιμοποιούσαν την απειλή «είσαι κουκουές!»».
Πολλά από τα πτώματα που εκτέθηκαν σαν κατακρεουργηθέντα ήταν λοιπόν άτομα που σκοτώθηκαν στη μάχη και τραυματίστηκαν. Εκτεταμένες ήταν οι εκταφές ανθρώπων που κατέληξαν από διάφορες αιτίες και που έπειτα εκτέθηκαν δημόσια «προς αναγνώρισιν». Ειδικά συνεργεία έπιαναν δουλειά ώστε να ακρωτηριάζουν τα πτώματα και έτσι τα σώματα να παρουσιάζονται σε άθλια κατάσταση.
Εδώ έπαιξαν βαρυσήμαντο ρόλο οι φωτογράφοι που κλήθηκαν από τις αρχές με τη μηχανή τους να απαθανατίσουν αυτά τα στημένα στιγμιότυπα φρίκης, με τα πτώματα των «εκτελεσθέντων και βασανισθέντων υπό των δολοφόνων του ΕΛΑΣ». Κάτω από τις στημένες φωτογραφίες έμπαινε έπειτα μια παραπλανητική λεζάντα όπως της παραπάνω φωτογραφίας και έτσι ολοκληρωνόταν η προπαγάνδα.
Πέρα από τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, καταγράφηκαν και παραδείγματα επινόησης ολόκληρων μύθων. Συγκεκριμένοι άνθρωποι παρουσιάστηκαν από τις εφημερίδες της εποχής και τις αρχές σαν εκτελεσθέντες από τους αντάρτες, ενώ βρίσκονταν ακόμα στη ζωή!
ΔΥΣΠΡΟΣΙΤΑ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
Σπάνια είναι τα φωτογραφικά στιγμιότυπα από το Δεκέμβρη του 1944, τα οποία να απεικονίζουν την πλευρά των ανταρτών, όπως αυτό δίπλα, τραβηγμένο από άγνωστο φωτογράφο. Όπως σημειώνει και ο συγγραφέας, μέχρι το 1974 η κατοχή ντοκουμέντων αριστερού προσανατολισμού συνιστούσε ενοχοποιητικό πειστήριο και κατ’ αυτό τον τρόπο έχουν χαθεί αναρίθμητα στοιχεία της αντίστασης.
Αντίθετα, έχουν σωθεί κατά κύριο λόγο τα ντοκουμέντα της νικήτριας πλευράς, από φωτογράφους που βρίσκονταν στο μισθολόγιο των ξένων στρατών και υπηρεσιών στην Ελλάδα (όπως η Βούλα Παπαϊωάννου) και που εστίαζαν στο θέμα τους κατά κύριο λόγο με πολιτική υστεροβουλία.
Τα διασωθέντα τεκμήρια της αντίστασης βρίσκονται θαμμένα στα αρχεία του κράτους, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και σε διάφορα αρχεία συλλόγων και κομμάτων, μερικά από τα οποία είναι προσβάσιμα και άλλα όχι. «Η διαφάνεια για πρόσβαση και μελέτη των ιστορικών κειμηλίων του αγώνα του ελληνικού λαού για δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία και ελευθερία πρέπει να είναι αυτονόητη από όλους» υπογραμμίζει ο Μανόλης Κασιμάτης, σημειώνοντας πως η εταιρεία Φωτογραφίζοντας συντονίζει μια προσπάθεια συλλογής και συγκέντρωσης όλων των φωτογραφικών ντοκουμέντων.
Γιώργος Λαουτάρης
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν, 13-12-2009)
Το λεύκωμα του Μανόλη Κασιμάτη συμπληρώνει ένα κενό της βιβλιογραφίας, τη μελέτη των φωτογραφικών ντοκουμέντων του Δεκεμβρίου του 1944. Αν στις μέρες μας μια φωτογραφία συχνά «επιστρατεύεται» για την αποκάλυψη ή τη συσκότιση της αλήθειας, τότε μπορεί να καταλάβει κανείς τη δύναμη και την επιρροή που ασκούσε το μέσο κατά τη δεκαετία του ‘40, ελλείψει τηλεόρασης ή διαδικτύου. Όπως συνάγεται από τα στοιχεία που προσκομίζει ο συγγραφέας, η χρήση των φωτογραφιών της εποχής αξιοποιήθηκε πολιτικά για να απομονώσει τις δυνάμεις του ΕΑΜ, να αποκρύψει τις ωμότητες του αγγλικού και του εθνικού στρατού αλλά και να συκοφαντήσει το ρόλο των κομμουνιστών στην αντίσταση και την απελευθέρωση.
Ποιοι βρίσκονταν όμως πίσω από το φακό; Σοβαρή συμβολή του λευκώματος είναι η αποκατάσταση του ονόματος των φωτογράφων, οι οποίοι συνήθως λόγω παρέλευσης των χρόνων καταδικάζονται στη λήθη. Έτσι, το λεύκωμα περιέχει αναλυτικά βιογραφικά για κάθε γνωστό φωτογράφο. Έχει ενδιαφέρον ότι ο μόνος αναγνωρισμένος φωτογράφος που κατέγραψε και την πλευρά των ανταρτών είναι ο Βασίλης Τσακιράκης, του οποίου φωτογραφία είναι και η εικονιζόμενη στο κέντρο.
Σήμερα, με τα στοιχεία που έχει αποκαλύψει η έρευνα είναι δυνατό να ανασκευαστεί η παραποιημένη ιστορία. Πέρα όμως από την ιστορική γνώση και αποκατάσταση, το λεύκωμα προσφέρει λαβή για να σκεφτούμε και τη σημερινή ιδεολογική χρήση της φωτογραφίας. Έστω κι αν έχουν αλλάξει τα μέσα, ακόμα και σήμερα η φωτογραφία χρησιμοποιείται κατά κόρον ως πειστήριο για θηριωδίες ή ιστορικά συμβάντα. Πόσες άραγε απ’ αυτές τις εικόνες είναι αληθινές και πόσες έχουν «στηθεί» για να κεντρίσουν την ευαισθησία εκατομμυρίων αναγνωστών; Το συμπέρασμα που βγαίνει από το λεύκωμα Φωτογραφίζοντας το Δεκέμβρη του ‘44 είναι ότι η φωτογραφία δεν έχει την αντικειμενικότητα που της αποδίδεται, αλλά γίνεται υποχείριο των εξουσιών.
Να σημειωθεί ότι στην προσεγμένη έκδοση περιλαμβάνονται σαν ένθετα και τέσσερις επανεκδόσεις σημαντικών ντοκουμέντων: Το προπαγανδιστικό φυλλάδιο των αντιδραστικών που εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 1945 το οποίο παρουσίαζε τα υποτιθέμενα «εγκλήματα» των κομμουνιστών, η μπροσούρα – απάντηση που εξέδωσε το ΕΑΜ, η έκθεση της ιατροδικαστικής υπηρεσίας για το συνολικό αριθμό των θυμάτων του Δεκεμβρίου και τέλος, ένα φυλλάδιο φοιτητών της Αρχιτεκτονικής απ’ τη δεκαετία του ‘70 για τη σχέση πολεοδομίας και τη δημόσιας τάξης. ......
φωτογραφία: Βασίλης Τσακιράκης
ΤΑ «ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΕΑΜ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Τίνος είναι το πτώμα;
Η παραπάνω φωτογραφία της Βούλας Παπαϊωάννου τυπώθηκε σε προπαγανδιστικό φυλλάδιο με τίτλο Αυτό είναι το ΚΚΕ-ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην Ελλάδα με τη λεζάντα «το κοριτσάκι αυτό ανευρίσκει τον πατέρα του εις θέσιν στην Καισαριανή». Οι νικητές της μάχης του Δεκέμβρη ξεκίνησαν εκστρατεία συκοφάντησης και παραπληροφόρησης, ώστε να παρουσιάσουν τα «εγκλήματα» του ΕΑΜ.
Σε φυλλάδιο που κυκλοφόρησε το ΕΑΜ σαν απάντηση στο παραπάνω συκοφαντικό φωτογραφικό λεύκωμα με τίτλο Το ελληνικό ΚΑΤΥΝ (και τα δύο περιέχονται στο λεύκωμα Φωτογραφίζοντας το Δεκέμβρη του ‘44 του Μανόλη Κασιμάτη) αποκαθίσταται η αλήθεια: «Χιλιάδες είναι τα θύματα. Θάφτηκαν όπως όπως στις αυλές, έξω από τις εκκλησίες, στα πεζοδρόμια, στα οικόπεδα. Όταν υποχώρησε ο ΕΛΑΣ και μπήκαν οι Άγγλοι, όλα αυτά τα αμέτρητα πτώματα ξεθάφτηκαν και φορτώθηκαν σε αυτοκίνητα. Βρέθηκαν έτσι στο Περιστέρι ή στην Κυψέλη ή στα Τουρκοβούνια ακρωτηριασμένα χωρίς μάτια ή μύτες. Και κλήθηκαν οι συγγενείς τους να παραλάβουν το πτώμα «του κατακρεουργηθέντος υπό υπό των ΕΛΑΣιτών» δικού τους. Για να πιάσει πιο πολύ η ιστορία, διάδοσαν κατάλληλα πως οι συγγενείς εκείνων που σκοτώθηκαν από τους ΕΛΑΣίτες θα πάρουν σύνταξη, ενώ εκείνοι που σκοτώθηκαν από αδέσποτες (δηλαδή από τα αεροπλάνα, ακνόνια, τανκς κ.λπ.) δεν παίρνουν τίποτα. Έτσι ο καθένας είχε συμφέρο να παρουσιάσει το δικό του σαν θύμα των ΕΛΑΣιτών [...] Αν πάλι, κανένας τίμιος άνθρωπος δεν ήθελε να γίνει όργανο της προδοτικής κλίκας των συκοφαντών -παρόλες τις υποσχέσεις για σύνταξη- τότε χρησιμοποιούσαν την απειλή «είσαι κουκουές!»».
Πολλά από τα πτώματα που εκτέθηκαν σαν κατακρεουργηθέντα ήταν λοιπόν άτομα που σκοτώθηκαν στη μάχη και τραυματίστηκαν. Εκτεταμένες ήταν οι εκταφές ανθρώπων που κατέληξαν από διάφορες αιτίες και που έπειτα εκτέθηκαν δημόσια «προς αναγνώρισιν». Ειδικά συνεργεία έπιαναν δουλειά ώστε να ακρωτηριάζουν τα πτώματα και έτσι τα σώματα να παρουσιάζονται σε άθλια κατάσταση.
Εδώ έπαιξαν βαρυσήμαντο ρόλο οι φωτογράφοι που κλήθηκαν από τις αρχές με τη μηχανή τους να απαθανατίσουν αυτά τα στημένα στιγμιότυπα φρίκης, με τα πτώματα των «εκτελεσθέντων και βασανισθέντων υπό των δολοφόνων του ΕΛΑΣ». Κάτω από τις στημένες φωτογραφίες έμπαινε έπειτα μια παραπλανητική λεζάντα όπως της παραπάνω φωτογραφίας και έτσι ολοκληρωνόταν η προπαγάνδα.
Πέρα από τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, καταγράφηκαν και παραδείγματα επινόησης ολόκληρων μύθων. Συγκεκριμένοι άνθρωποι παρουσιάστηκαν από τις εφημερίδες της εποχής και τις αρχές σαν εκτελεσθέντες από τους αντάρτες, ενώ βρίσκονταν ακόμα στη ζωή!
Ο λαός της Αθήνας στήνει οδοφράγματα για να εμποδίσει τα αγγλικά στρατεύματα
Σπάνια είναι τα φωτογραφικά στιγμιότυπα από το Δεκέμβρη του 1944, τα οποία να απεικονίζουν την πλευρά των ανταρτών, όπως αυτό δίπλα, τραβηγμένο από άγνωστο φωτογράφο. Όπως σημειώνει και ο συγγραφέας, μέχρι το 1974 η κατοχή ντοκουμέντων αριστερού προσανατολισμού συνιστούσε ενοχοποιητικό πειστήριο και κατ’ αυτό τον τρόπο έχουν χαθεί αναρίθμητα στοιχεία της αντίστασης.
Αντίθετα, έχουν σωθεί κατά κύριο λόγο τα ντοκουμέντα της νικήτριας πλευράς, από φωτογράφους που βρίσκονταν στο μισθολόγιο των ξένων στρατών και υπηρεσιών στην Ελλάδα (όπως η Βούλα Παπαϊωάννου) και που εστίαζαν στο θέμα τους κατά κύριο λόγο με πολιτική υστεροβουλία.
Τα διασωθέντα τεκμήρια της αντίστασης βρίσκονται θαμμένα στα αρχεία του κράτους, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και σε διάφορα αρχεία συλλόγων και κομμάτων, μερικά από τα οποία είναι προσβάσιμα και άλλα όχι. «Η διαφάνεια για πρόσβαση και μελέτη των ιστορικών κειμηλίων του αγώνα του ελληνικού λαού για δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία και ελευθερία πρέπει να είναι αυτονόητη από όλους» υπογραμμίζει ο Μανόλης Κασιμάτης, σημειώνοντας πως η εταιρεία Φωτογραφίζοντας συντονίζει μια προσπάθεια συλλογής και συγκέντρωσης όλων των φωτογραφικών ντοκουμέντων.
Γιώργος Λαουτάρης
(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν, 13-12-2009)
εισηγηση: Ψάχνοντας και ξαναδιαβάζοντας φωτογραφίες και ντοκουμέντα
Ψάχνοντας και ξαναδιαβάζοντας φωτογραφίες και ντοκουμέντα
και καταγράφοντας τους φωτογράφους της μάχης της Αθήνας τον Δεκέμβρη του 1944.
Μέχρι σήμερα η μελέτη της φωτογραφιας ντοκουμέντου για τον Δεκέμβρη προς εξαγωγή ποικίλων συμπερασμάτων δεν έχει πραγματοποιηθεί λόγω του ότι για τους ιστορικούς το βάρος της πολιτικοκοινωνικής αναλύσης ήταν μεγαλύτερο. Από την πλευρά των ιστορικών της ελληνικής φωτογραφίας μάλλον αποδεικνυεται οτι δεν εχουν καταφέρει να συνδυάζουν την έρευνα και στο φωτογραφικό και στο πολιτικοκοινωνικό πεδίο, γι' αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλη σιωπή ειδικά σε δύσκολες ιστορικές περιόδους. Ομως η ανάλυση και των φωτογραφίων αλλά και της ίδιας της δράσης των φωτογράφων σαν ιστορικά υποκείμενα μπορούν να προσφέρουν πολύ περιεκτικότερα δεδομένα ανάγνωσης του ιστορικού γίγνεσθαι.
Την φωτογραφική κάλυψη των μαχών τα όσα είχαν προηγηθεί και τα όσα έγιναν μετά κατέγραψαν δύο διαφορετικές άποψεις από τη μια η άποψη των περισσότερων επαγγελματιών φωτορεπόρτερ Ελλήνων και ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης και αλλων ξένων υπηρεσιών και από την άλλη η άποψη κάποιων απλών πολιτών που έτυχε, αν και αρκετά σπάνιο για εκείνη την εποχή η να έχουν μαζί τους φωτογραφική μηχανή
Απο την πλευρα του ΕΛΑΣ παρόλο που υπήρχε το φωτοκινηματογραφικό συνεργείο του (αναφέρω τα ονοματα του συνεργείου Δημήτρης Μεγαλίδης επικεφαλής κινηματογραφιστης-ζωγραφος και οι Νυσιριου και Παπαδούκας φωτογράφοι-οπερατέρ) δεν έχει βρεθεί κάποιο ντοκουμέντο που να πιστοποιεί την παρουσία του στην Αθήνα
Ετσι οι δημοσιευμένες φωτογραφίες που υπάρχουν ως καταγεγραμμένα ντοκουμέντα του Δεκέμβρη είναι ως επι το πλείστον απο την νικήτρια πλευρά ενω απο την ηττημένη πλευρά υπάρχουν λίγα δείγματα. Είναι αναγκαίο να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα η πολιτική κατάσταση από 1945 έως το 1974 μόνο ομαλή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί φυλάκισεις, βασανισμοί, διώξεις, εξαφάνισεις, εκτέλεσεις, εξορίες ήτανε κυρία χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας , η δε εύρεση και κατοχή διαφόρων ντοκουμέντων αριστερής προέλευσης ήταν πειστήριο για την καταδίκη των κατόχων των και ετσι πολλά ντοκουμέντα καταστράφηκαν.
Ντοκουμεντα υπάρχουν, μερικά είναι θαμμένα στα αρχεία του κράτους, υπουργεία εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης ενω κάποια άλλα που φυλάσσονται σε άλλες κρατικές υπηρεσίες είναι μερικώς προσβάσιμα. Κάποια βρίσκονται σε αρχεια διαφόρων πολιτικών κομμάτων και πάλι όμως και από αυτά κάποια είναι προσβάσιμα και κάποια όχι. Αντίστοιχα προσβασιμα(η γίνονται συντομως) είναι τα φωτοαρχεια απο συλλογές διαφόρων Μουσείων και ιδρυμάτων.
Η διαφάνεια στην πρόσβαση για τη μελέτη όλων αυτών των ιστορικών κειμηλίων του αγώνα του ελληνικού λαού για δημοκρατία λαϊκή κυριαρχία και ελευθερία πρέπει να είναι αυτονόητη από όλους.
Μερικές επιδιώξεις της μελέτης είναι:
- η εύρεση και πιστοποιήση των ονομάτων των φωτογράφων η αποκατάσταση τους και ταυτόχρονα αξιολόγηση του έργου τους,
- να καταγραφούν οι υπηρεσίες που ορισμένοι φωτογράφοι εκείνης περιόδου προσεφεραν στις ξένες αποστολές,
- η αφορμή να αναζητηθούν και άλλα στοιχεία για όσους (ειδικώτερα για νεους φωτορεπορτερ) θέλουν να μάθουν τι συνέβη εκείνη την περίοδο (το πριν και και μετά),
- να ερευνηθούν οι δυνατότητες δημιουργίας ενός κώδικα δεοντολογίας των επαγγελματιών φωτογράφων και η τήρηση του,
- να αναλυθεί η λειτουργία των διαφόρων φωτογραφικών αρχείων των μουσείων και αντίστοιχα των ιδιωτικών συλλόγων
- να γινει προσπαθεια συγκεντρωσης ψηφιακών αντιγράφων ολων των ντοκουμέντων της συγκεκριμένης περιοδου (και οχι μονο) και παράλληλα να δημιουργηθεί μια κοινη βάση των δεδομένων προσβασιμη στους ενδιαφερομενους μελετητες
Πιο συγκεκριμένα για τα φωτογραφικά αρχεία αναφέρω τα εξης
στήν ΕΡΤ βρίσκεται το αρχείο Πετρού Πουλιδη (η βάση δεδομένων των φωτογραφιων του έχει ήδη ανέβει στο διαδίκτυο)
ο Πέτρος Πουλιδης που θεωρείται από τους πιο παλιούς φωτορεπόρτερ απο το 1912-4 (αν και η περίοδο της κατοχής είναι η πλέον αδιευκρίνιστη για τη ζωή του) συνεχισε τη δραστηριότητα του κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης και μετά.
Στο μουσείο Μπενάκη υπάρχουν τα αρχεία του Δημήτρη Χαρισιαδη και Βούλας Παπαϊωάννου και οι δύο όμως φωτογράφισαν το μετά και τους νεκρούς. Η λειτουργία τους να έχουν τη φωτογραφική μηχανή την υπηρεσία της αυτό μεγαλείοτητας την προπαγάνδα είναι ολοφάνερη αν και ορισμένοι ιστορικοί της φωτογραφίας τους κατατάσσουν στους πρωτοπόρους της λεγόμενης ανθρωπιστικής φωτογραφίας στην Ελλάδα.
Ο μεν Χαρισιαδης δούλεψε απο το 1944-1956 για λογαριασμό των ξένων αποστολών βοήθειας (πολιτικοικονομικοστρατιωτικής) η δε Παπαϊωάννου δούλεψε έχοντας η ίδια την διεύθυνση των φωτογραφικών τμημάτων των αποστολών βοήθειας. (Και πολλοί φωτορεπόρτερ δούλεψαν φανερά η κρυφά για λογαριασμό των Αποστολών Βοηθείας)
Στο φωτογραφικό αρχείο του ΕΛΙΑ υπάρχουν(ηδη οι βάσεις δεδομένων εχουν ανεβει στο διαδίκτιο) το φωτο-αρχειο του Δημήτρη Παπαδήμου.Ο Παπαδήμος υπηρέτησε το ελληνικό στρατό στην Αιγυπτο σαν πολεμικός φωτογράφος πήγε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης και των Δεκεμβριανών και ήταν ο πρώτος που κατέγραψε εκτός των άλλων αναλυτικά και τα συνθήματα στους τοίχους των σπιτιών εκεινης της περιόδου , το φωτο-αρχείο ενός φωτοερασιτέχνη του Γιώργο Βαφιαδάκη, μέρος του φωτο-αρχείου του φωτορεπορτερ Βασίλη Τσακιράκη ο οποίος είναι και ο μοναδικός μέχρι στιγμής που κατέγραψε περισσότερο και την πλευρά του ΕΛΑΣ. Επίσης υπάρχουν οι φωτογραφίες από το λεύκωμα του αμερικανού φωτορεπορτερ Κέσελ, του φωτορεπόρτερ Σπύρου Χαλκίδη και λίγες του φωτορεπόρτερ Κυριάκου Κουρπέτη
Στο φωτογραφικό αρχείο του πολεμικού Μουσείου υπάρχουν περιπου 330-340 φωτογραφίες αρκετές απο αυτες εθνικιστικού περιεχομένου εκ των οποίων οι 150-170 που προέρχονται απο το Βρετανικο Πολεμικό Μουσειο οι υπόλοιπες ειναι διαφόρων Ελλήνων φωτογράφων χωρίς τεκμηρίωση.
Στο φωτογραφικό αρχείο-συλλογη του Νίκου Τολη υπάρχουν πάρα πολλές από το πρακτορείο Ηνωμένοι φωτορεπόρτερ και απο τον φωτορεπορτερ Θωμα Ιωνά και αναμενουμε κάποια μελέτη σε συνεργασια με το φωτογραφικό αρχειο-συλλογη Μιχαλη Τσάγκαρη.
Αρκετές υπάρχουν στα φωτογραφικά αρχεία των αντιστασιακών οργανώσεων , κυρίως όμως είναι αναμνηστικές μαχητών του ΕΛΑΣ και από καταστροφές.
Αρκετές φωτογραφίες βρέθηκαν σε βιβλία παλαιά και νέα, οι περισσότερες ασχημα εκτύπωμένες και χωρίς καθόλου να υπάρχουν στοιχεία φωτογράφων αν και συγκρίνωντας καταφεραμε να πιστοποιησουμε κάποιες απο αυτές . Να σημειωθεί τέλος ότι υπάρχουν φωτογραφίες και από την ιατροδικαστική υπηρεσία αλλά δυστυχώς είναι διασκορπισμένες και χρειάζεται παραπέρα ερευνα.
Στη μελέτη υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για την φωτογράφιση των πτωμάτων - πτωματολογία (παράλληλα με το παιχνιδι των αριθμώνν) και την χρησιμοποίηση τους στα μμε και αντίστοιχο κεφάλαιο αφιερωμένο στον ρολο της λεζάντας της φωτογραφίας.
ενδεικτικό ενα μικρο αποσπασμα απο μια συνεντευξη μας με τον φωτογραφο Κωστα Μπαλάφα:
-χρειάζεται η λεζάντα του φωτογράφου κατω απο την φωτογραφία;
Ο ρόλος του φωτογραφου της επικαιρότητας είναι δύσκολος.Στην φωτογραφία η λεζάντα ειναι απαραίτητη και αυτό γιατί μπορεί να διαφοροποιησει τα πράγματα.Ειναι εγκληματικό η φωτογραφία να εξυπηρετεί δουλικά τον λόγο.Ο υπεύθυνος φωτογράφος πρέπει να έχει υπεύθυνη γνώμη στο κείμενο που ακολουθεί.
Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω για την βοήθεια
το ΕΛΙΑ και την υπευθυνη του φωτογραφικού αρχείου κ. Χατζηγεωργίου
το μουσείο Μπενάκη και την υπεύθυνη του φωτογραφικού αρχείου κ. Τσιργιαλου
τους υπευθυνους των φωτογραφικων αρχείων-συλλογές τους
κ. Νίκο Τόλη και κ. Μιχάλη Τσάγκαρη
τους υπευθύνους των φωτογραφικών αρχείων
της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, Εταιρία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων, και Βιβλιοθήκη Εθνικη Αντισταση,
τον ιστορικο της φωτογραφιας κ Αλκη Ξανθάκη
θερμά ευχαριστώ την ιστορικό κ. Τ. Βερβενιώτη,
τον συμμαθητη και συνοδοιπόρο Βασίλη Ζιάγκα
τέλος τιμώ τον βραχοτσακισμένο καπετάνιο Στέλιο
και την σύντροφο του στις ατέλειωτες φορτούνες Ασπασία.
Ακολουθεί 25λεπτο βιντεο με ενδεικτικές φωτογραφίες των γεγονότων του Δεκέμβρη του 44.
Πρωτη ανακοινωση στη ημεριδα "ιστορικες φωτοσυναντησεις" στα ΚΥΘΗΡΑ
και αντιστοιχο αρθρο στο μπλοκ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ στις 6/10/2009
και καταγράφοντας τους φωτογράφους της μάχης της Αθήνας τον Δεκέμβρη του 1944.
Μέχρι σήμερα η μελέτη της φωτογραφιας ντοκουμέντου για τον Δεκέμβρη προς εξαγωγή ποικίλων συμπερασμάτων δεν έχει πραγματοποιηθεί λόγω του ότι για τους ιστορικούς το βάρος της πολιτικοκοινωνικής αναλύσης ήταν μεγαλύτερο. Από την πλευρά των ιστορικών της ελληνικής φωτογραφίας μάλλον αποδεικνυεται οτι δεν εχουν καταφέρει να συνδυάζουν την έρευνα και στο φωτογραφικό και στο πολιτικοκοινωνικό πεδίο, γι' αυτό και υπάρχει τόσο μεγάλη σιωπή ειδικά σε δύσκολες ιστορικές περιόδους. Ομως η ανάλυση και των φωτογραφίων αλλά και της ίδιας της δράσης των φωτογράφων σαν ιστορικά υποκείμενα μπορούν να προσφέρουν πολύ περιεκτικότερα δεδομένα ανάγνωσης του ιστορικού γίγνεσθαι.
Την φωτογραφική κάλυψη των μαχών τα όσα είχαν προηγηθεί και τα όσα έγιναν μετά κατέγραψαν δύο διαφορετικές άποψεις από τη μια η άποψη των περισσότερων επαγγελματιών φωτορεπόρτερ Ελλήνων και ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης και αλλων ξένων υπηρεσιών και από την άλλη η άποψη κάποιων απλών πολιτών που έτυχε, αν και αρκετά σπάνιο για εκείνη την εποχή η να έχουν μαζί τους φωτογραφική μηχανή
Απο την πλευρα του ΕΛΑΣ παρόλο που υπήρχε το φωτοκινηματογραφικό συνεργείο του (αναφέρω τα ονοματα του συνεργείου Δημήτρης Μεγαλίδης επικεφαλής κινηματογραφιστης-ζωγραφος και οι Νυσιριου και Παπαδούκας φωτογράφοι-οπερατέρ) δεν έχει βρεθεί κάποιο ντοκουμέντο που να πιστοποιεί την παρουσία του στην Αθήνα
Ετσι οι δημοσιευμένες φωτογραφίες που υπάρχουν ως καταγεγραμμένα ντοκουμέντα του Δεκέμβρη είναι ως επι το πλείστον απο την νικήτρια πλευρά ενω απο την ηττημένη πλευρά υπάρχουν λίγα δείγματα. Είναι αναγκαίο να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα η πολιτική κατάσταση από 1945 έως το 1974 μόνο ομαλή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί φυλάκισεις, βασανισμοί, διώξεις, εξαφάνισεις, εκτέλεσεις, εξορίες ήτανε κυρία χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας , η δε εύρεση και κατοχή διαφόρων ντοκουμέντων αριστερής προέλευσης ήταν πειστήριο για την καταδίκη των κατόχων των και ετσι πολλά ντοκουμέντα καταστράφηκαν.
Ντοκουμεντα υπάρχουν, μερικά είναι θαμμένα στα αρχεία του κράτους, υπουργεία εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης ενω κάποια άλλα που φυλάσσονται σε άλλες κρατικές υπηρεσίες είναι μερικώς προσβάσιμα. Κάποια βρίσκονται σε αρχεια διαφόρων πολιτικών κομμάτων και πάλι όμως και από αυτά κάποια είναι προσβάσιμα και κάποια όχι. Αντίστοιχα προσβασιμα(η γίνονται συντομως) είναι τα φωτοαρχεια απο συλλογές διαφόρων Μουσείων και ιδρυμάτων.
Η διαφάνεια στην πρόσβαση για τη μελέτη όλων αυτών των ιστορικών κειμηλίων του αγώνα του ελληνικού λαού για δημοκρατία λαϊκή κυριαρχία και ελευθερία πρέπει να είναι αυτονόητη από όλους.
Μερικές επιδιώξεις της μελέτης είναι:
- η εύρεση και πιστοποιήση των ονομάτων των φωτογράφων η αποκατάσταση τους και ταυτόχρονα αξιολόγηση του έργου τους,
- να καταγραφούν οι υπηρεσίες που ορισμένοι φωτογράφοι εκείνης περιόδου προσεφεραν στις ξένες αποστολές,
- η αφορμή να αναζητηθούν και άλλα στοιχεία για όσους (ειδικώτερα για νεους φωτορεπορτερ) θέλουν να μάθουν τι συνέβη εκείνη την περίοδο (το πριν και και μετά),
- να ερευνηθούν οι δυνατότητες δημιουργίας ενός κώδικα δεοντολογίας των επαγγελματιών φωτογράφων και η τήρηση του,
- να αναλυθεί η λειτουργία των διαφόρων φωτογραφικών αρχείων των μουσείων και αντίστοιχα των ιδιωτικών συλλόγων
- να γινει προσπαθεια συγκεντρωσης ψηφιακών αντιγράφων ολων των ντοκουμέντων της συγκεκριμένης περιοδου (και οχι μονο) και παράλληλα να δημιουργηθεί μια κοινη βάση των δεδομένων προσβασιμη στους ενδιαφερομενους μελετητες
Πιο συγκεκριμένα για τα φωτογραφικά αρχεία αναφέρω τα εξης
στήν ΕΡΤ βρίσκεται το αρχείο Πετρού Πουλιδη (η βάση δεδομένων των φωτογραφιων του έχει ήδη ανέβει στο διαδίκτυο)
ο Πέτρος Πουλιδης που θεωρείται από τους πιο παλιούς φωτορεπόρτερ απο το 1912-4 (αν και η περίοδο της κατοχής είναι η πλέον αδιευκρίνιστη για τη ζωή του) συνεχισε τη δραστηριότητα του κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης και μετά.
Στο μουσείο Μπενάκη υπάρχουν τα αρχεία του Δημήτρη Χαρισιαδη και Βούλας Παπαϊωάννου και οι δύο όμως φωτογράφισαν το μετά και τους νεκρούς. Η λειτουργία τους να έχουν τη φωτογραφική μηχανή την υπηρεσία της αυτό μεγαλείοτητας την προπαγάνδα είναι ολοφάνερη αν και ορισμένοι ιστορικοί της φωτογραφίας τους κατατάσσουν στους πρωτοπόρους της λεγόμενης ανθρωπιστικής φωτογραφίας στην Ελλάδα.
Ο μεν Χαρισιαδης δούλεψε απο το 1944-1956 για λογαριασμό των ξένων αποστολών βοήθειας (πολιτικοικονομικοστρατιωτικής) η δε Παπαϊωάννου δούλεψε έχοντας η ίδια την διεύθυνση των φωτογραφικών τμημάτων των αποστολών βοήθειας. (Και πολλοί φωτορεπόρτερ δούλεψαν φανερά η κρυφά για λογαριασμό των Αποστολών Βοηθείας)
Στο φωτογραφικό αρχείο του ΕΛΙΑ υπάρχουν(ηδη οι βάσεις δεδομένων εχουν ανεβει στο διαδίκτιο) το φωτο-αρχειο του Δημήτρη Παπαδήμου.Ο Παπαδήμος υπηρέτησε το ελληνικό στρατό στην Αιγυπτο σαν πολεμικός φωτογράφος πήγε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης και των Δεκεμβριανών και ήταν ο πρώτος που κατέγραψε εκτός των άλλων αναλυτικά και τα συνθήματα στους τοίχους των σπιτιών εκεινης της περιόδου , το φωτο-αρχείο ενός φωτοερασιτέχνη του Γιώργο Βαφιαδάκη, μέρος του φωτο-αρχείου του φωτορεπορτερ Βασίλη Τσακιράκη ο οποίος είναι και ο μοναδικός μέχρι στιγμής που κατέγραψε περισσότερο και την πλευρά του ΕΛΑΣ. Επίσης υπάρχουν οι φωτογραφίες από το λεύκωμα του αμερικανού φωτορεπορτερ Κέσελ, του φωτορεπόρτερ Σπύρου Χαλκίδη και λίγες του φωτορεπόρτερ Κυριάκου Κουρπέτη
Στο φωτογραφικό αρχείο του πολεμικού Μουσείου υπάρχουν περιπου 330-340 φωτογραφίες αρκετές απο αυτες εθνικιστικού περιεχομένου εκ των οποίων οι 150-170 που προέρχονται απο το Βρετανικο Πολεμικό Μουσειο οι υπόλοιπες ειναι διαφόρων Ελλήνων φωτογράφων χωρίς τεκμηρίωση.
Στο φωτογραφικό αρχείο-συλλογη του Νίκου Τολη υπάρχουν πάρα πολλές από το πρακτορείο Ηνωμένοι φωτορεπόρτερ και απο τον φωτορεπορτερ Θωμα Ιωνά και αναμενουμε κάποια μελέτη σε συνεργασια με το φωτογραφικό αρχειο-συλλογη Μιχαλη Τσάγκαρη.
Αρκετές υπάρχουν στα φωτογραφικά αρχεία των αντιστασιακών οργανώσεων , κυρίως όμως είναι αναμνηστικές μαχητών του ΕΛΑΣ και από καταστροφές.
Αρκετές φωτογραφίες βρέθηκαν σε βιβλία παλαιά και νέα, οι περισσότερες ασχημα εκτύπωμένες και χωρίς καθόλου να υπάρχουν στοιχεία φωτογράφων αν και συγκρίνωντας καταφεραμε να πιστοποιησουμε κάποιες απο αυτές . Να σημειωθεί τέλος ότι υπάρχουν φωτογραφίες και από την ιατροδικαστική υπηρεσία αλλά δυστυχώς είναι διασκορπισμένες και χρειάζεται παραπέρα ερευνα.
Στη μελέτη υπάρχει ειδικό κεφάλαιο για την φωτογράφιση των πτωμάτων - πτωματολογία (παράλληλα με το παιχνιδι των αριθμώνν) και την χρησιμοποίηση τους στα μμε και αντίστοιχο κεφάλαιο αφιερωμένο στον ρολο της λεζάντας της φωτογραφίας.
ενδεικτικό ενα μικρο αποσπασμα απο μια συνεντευξη μας με τον φωτογραφο Κωστα Μπαλάφα:
-χρειάζεται η λεζάντα του φωτογράφου κατω απο την φωτογραφία;
Ο ρόλος του φωτογραφου της επικαιρότητας είναι δύσκολος.Στην φωτογραφία η λεζάντα ειναι απαραίτητη και αυτό γιατί μπορεί να διαφοροποιησει τα πράγματα.Ειναι εγκληματικό η φωτογραφία να εξυπηρετεί δουλικά τον λόγο.Ο υπεύθυνος φωτογράφος πρέπει να έχει υπεύθυνη γνώμη στο κείμενο που ακολουθεί.
Κλείνοντας θέλω να ευχαριστήσω για την βοήθεια
το ΕΛΙΑ και την υπευθυνη του φωτογραφικού αρχείου κ. Χατζηγεωργίου
το μουσείο Μπενάκη και την υπεύθυνη του φωτογραφικού αρχείου κ. Τσιργιαλου
τους υπευθυνους των φωτογραφικων αρχείων-συλλογές τους
κ. Νίκο Τόλη και κ. Μιχάλη Τσάγκαρη
τους υπευθύνους των φωτογραφικών αρχείων
της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, Εταιρία Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων, και Βιβλιοθήκη Εθνικη Αντισταση,
τον ιστορικο της φωτογραφιας κ Αλκη Ξανθάκη
θερμά ευχαριστώ την ιστορικό κ. Τ. Βερβενιώτη,
τον συμμαθητη και συνοδοιπόρο Βασίλη Ζιάγκα
τέλος τιμώ τον βραχοτσακισμένο καπετάνιο Στέλιο
και την σύντροφο του στις ατέλειωτες φορτούνες Ασπασία.
Ακολουθεί 25λεπτο βιντεο με ενδεικτικές φωτογραφίες των γεγονότων του Δεκέμβρη του 44.
Πρωτη ανακοινωση στη ημεριδα "ιστορικες φωτοσυναντησεις" στα ΚΥΘΗΡΑ
και αντιστοιχο αρθρο στο μπλοκ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ στις 6/10/2009
Δεκεμβρης 1944, Φωτογραφοι και αριθμοι θυματων...
αγνωστος φωτογραφος
βασιλης τσακιρακης - φωτογ. αρχειο ΕΛΙΑ
εγγλεζος στρατιωτικος φωτογραφος
- φωτογ. αρχειο ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
αγνωστος φωτογραφος
συνολικοι αριθμοι νεκρων απο κυβερνητικη αναφορα- εκδοση 1968
ελληνες στρατιωτικοι 2591
σωματα ασφαλειας 769
εγγλεζοι 237
συνολο 3597
Μαχητες ΕΛΑΣ 1200
απο στοιχεια ιατροδικαστικης υπηρεσιας αθηνων
εκτελεσθεντες πολιτες νεκροι 1697 (128 στρατιωτικοι+σωματα ασφαλειας)
απο αλλες αιτιες πολιτες νεκροι 916
νεκροι ελασιτες 254
συνολο 2867
ΦΩΤΟ-ΓΡΑΦΙ-ΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ `44
φωτογραφικη μελετη: ΦΩΤΟ-ΓΡΑΦΙ-ΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ `44
ΑΘΗΝΑ 2008
για πρωτη φορα μετα 65 χρονια καταγραφονται
ονομαστικα σχεδον το συνολο των φωτογραφων
και οι οποιοι πιστοποιημενα συμμετειχαν με τον ενα η τον αλλο τροπο
στην οπτικη καταγραφη των γεγονότων
Φωτο-γραφι-ζοντας τον Δεκεμβρη του 44
Σελιδες 388 --συμπεριλαμβανονται ολες οι μικρες εκδοσεις--
http://biblionet.gr/book/147437/%CE%9A%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82,_%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%82/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%2744
ΑΘΗΝΑ 2008
για πρωτη φορα μετα 65 χρονια καταγραφονταιονομαστικα σχεδον το συνολο των φωτογραφων
και οι οποιοι πιστοποιημενα συμμετειχαν με τον ενα η τον αλλο τροπο
στην οπτικη καταγραφη των γεγονότων
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Φωτο-γραφι-ζοντας τον Δεκέμβρη του 1944 ....... σελίδα 9
Περί τα των φωτογράφων.... ....... σελίδα 11
Βιογραφικά φωτογράφων ....... σελίδα 13
Διάφορες σφραγίδες φωτογράφων .......σελίδα 19
Δείγματα περιγραφής φωτογραφιών νεκρών από βιβλία και περιοδικά....σελίδα 24
Τηλεγραφικά νέα .......σελίδα 27
Ιστορική καταγραφή της έναρξης των γεγονότων του Δεκέμβρη ....... σελίδα 30
ΑΦΙΣΣΕΣ & ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ ....... σελίδα 42
Οι αντίπαλοι της μάχη της Αθήνας του `44 ....... σελίδα 60
Περιγραφή των γεγονότων από “δεξιά” ....... σελίδα 62
Αναφορά των γεγονότων από “αριστερά” ....... σελίδα 68
Φωτογραφικά λευκώματα που υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες από τον Δεκέμβρη ..σελίδα 74
Φωτογραφίες λίγο πριν από τα γεγονότα του Δεκέμβρη ......σελίδα 79
Οι μάχες ....... σελίδα 99
Τραυματίες ....... σελίδα 161
Συλλήψεις ....... σελίδα 166
Η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας στην μάχη του Δεκέμβρη ....... σελίδα 177
Φωτογραφίες μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη ...... σελίδα 202
Φωτογραφίες ελέγχων...και φωτογραφίες συνθημάτων ...... σελίδα 273
Ξένος τύπος και άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης ....... σελίδα 280
Διώξεις του “αριστερού” ελληνικού τύπου ....... σελίδα 284
Δημοσιεύσεις για τα αίτια του Δεκέμβρη ....... σελίδα 286
Oι απώλειες της μάχης ....και η αριθμολογία ....... σελίδα 293
ΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ και φωτογραφία ....... σελίδα 297
Φωτογραφίες νεκρών και δημοσιεύσεις εφημερίδων και βιβλίων ....... σελίδα 299
Φωτογραφίες ομήρων ....... σελίδα 373
Πηγές ....... σελίδα 381
Φωτο-γραφι-ζοντας τον Δεκέμβρη του 1944 ....... σελίδα 9
Περί τα των φωτογράφων.... ....... σελίδα 11
Βιογραφικά φωτογράφων ....... σελίδα 13
Διάφορες σφραγίδες φωτογράφων .......σελίδα 19
Δείγματα περιγραφής φωτογραφιών νεκρών από βιβλία και περιοδικά....σελίδα 24
Τηλεγραφικά νέα .......σελίδα 27
Ιστορική καταγραφή της έναρξης των γεγονότων του Δεκέμβρη ....... σελίδα 30
ΑΦΙΣΣΕΣ & ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙΣ ....... σελίδα 42
Οι αντίπαλοι της μάχη της Αθήνας του `44 ....... σελίδα 60
Περιγραφή των γεγονότων από “δεξιά” ....... σελίδα 62
Αναφορά των γεγονότων από “αριστερά” ....... σελίδα 68
Φωτογραφικά λευκώματα που υπάρχουν αρκετές φωτογραφίες από τον Δεκέμβρη ..σελίδα 74
Φωτογραφίες λίγο πριν από τα γεγονότα του Δεκέμβρη ......σελίδα 79
Οι μάχες ....... σελίδα 99
Τραυματίες ....... σελίδα 161
Συλλήψεις ....... σελίδα 166
Η Ακρόπολη και ο Παρθενώνας στην μάχη του Δεκέμβρη ....... σελίδα 177
Φωτογραφίες μετά τα γεγονότα του Δεκέμβρη ...... σελίδα 202
Φωτογραφίες ελέγχων...και φωτογραφίες συνθημάτων ...... σελίδα 273
Ξένος τύπος και άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης ....... σελίδα 280
Διώξεις του “αριστερού” ελληνικού τύπου ....... σελίδα 284
Δημοσιεύσεις για τα αίτια του Δεκέμβρη ....... σελίδα 286
Oι απώλειες της μάχης ....και η αριθμολογία ....... σελίδα 293
ΠΤΩΜΑΤΟΛΟΓΙΑ και φωτογραφία ....... σελίδα 297
Φωτογραφίες νεκρών και δημοσιεύσεις εφημερίδων και βιβλίων ....... σελίδα 299
Φωτογραφίες ομήρων ....... σελίδα 373
Πηγές ....... σελίδα 381
Φωτο-γραφι-ζοντας τον Δεκεμβρη του 44
Σελιδες 388 --συμπεριλαμβανονται ολες οι μικρες εκδοσεις--
http://biblionet.gr/book/147437/%CE%9A%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82,_%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%82/%CE%A6%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%2744
1.12.15
Ξαναβλεποντας φωτογραφικες μαρτυριες του δεκεμβρη 1944
december 1944 from manos kasimatis on Vimeo.
για μεγαλυτερη διασταση/αναλυση της προβολης πατηστε κλικ στον κατωτερω συνδεσμο
december 1944 on Vimeo
Φωτογράφοι που φωτογράφησαν τον Δεκέμβρη του 1944
Πουλίδης Πέτρος,
Τσακιράκης Βασίλης,
Χαλκίδης Σπύρος,
Παπαδήμος Δημήτρης,
Βαφιαδάκης Γιώργος,
Κουρμπέτης Κυριάκος,
Τριανταφύλλου Δημήτρης,
Φλώρος Δημήτρης,
Φωτεινόπουλος Δημήτρης,
Μάρτογλου Ευριπίδης,
Αδελφών Μεγαλοοικονόμου,
Ιωνάς Θωμά,
Παπαϊωάννου Βούλα, -- φωτογράφος της UNRRA
Χαρισιάδης Δημήτρης --διευθυντης του φωτογραφικου τομεα της αγγλικης υπηρεσιας προπαγανδας
(A.G.I.S.photo unit/ A Greek Information Servise)
Ελληνες φωτογράφοι εκ μέρους του στρατού
και αγνώστοι....
Εγγλέζοι στρατιωτικοί φωτογράφοι(Army Film and Photographic Unit/ A.F.P.U)
Lambton-Cyril Burn
Oulds C. D.
Hopkinson Peter /φωτοκινηματογραφιστης
Herbert Mc Williams
Murrey Smith
Εγγλέζοι φωτοδημοσιογράφοι
Gilmor G. R.
Αμερικάνοι φωτογράφοι
Kessel Dmitri
η ερευνα συνεχιζεται...
| |||
|
16.11.15
Φωτογράφοι και φωτογραφίες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου 1973
Το βράδυ της 17ης Νοεμβρη 1973 φωτογράφιζαν οι:
Αλέκος Βουτσαράς ,
Βασίλης Καραμανώλης ,
Αριστοτέλης Σαρρηκώστας ,
Νίκος Φλώρος,
Κατά την διάρκεια των γεγονότων του Νοέμβρη φωτογράφιζαν επίσης και οι:
Ντίμης Αργυρόπουλος ,
Παύλος Αναγνωστόπουλος (τραυματίας απο σφαίρα)
Κώστας Αναγνωστάκης,
Βασίλης Καραγιώργος και άλλοι...
η έρευνα συνεχίζεται
πρωτη αναρτηση: Νοεμβρης 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
