Πέθανε χθες, σε μεγάλη ηλικία, η ηθοποιός και αγωνίστρια της Αντίστασης Ολυμπία Παπαδούκα.
Eφυγε χθες από τη ζωή η ηθοποιός, συγγραφέας και αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης Ολυμπία Παπαδούκα. Γεννημένη από φτωχή οικογένεια, μαθήτευσε στο πλάι της Μαρίκας Κοτοπούλη, ενώ σπούδασε παράλληλα και μουσική. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπήρξε ένα από τα πιο δραστήρια μέλη του ΕΑΜ Θεάτρου, ενώ στο σπίτι της έκρυβε τον πολύγραφο όπου τυπώνονταν πολλές από τις προκηρύξεις της οργάνωσης -μάλιστα μια φορά οι κρυμμένες προκηρύξεις της έπεσαν πάνω στη σκηνή!
Για την αγωνιστική της δράση, η Ολυμπία Παπαδούκα «ανταμείφθηκε» με την καταδίκη της και τον εγκλεισμό της στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ από το 1948 έως το 1952. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής της, η ηθοποιός θεωρήθηκε «αντιηγετική» και για το λόγο αυτό διατυπώθηκαν κατηγορίες εναντίον της από την κομματική ηγεσία της φυλακής.
Μετά την αποφυλάκισή της πήρε μέρος σε δεκάδες θεατρικές παραστάσεις, ραδιοφωνικά έργα και κινηματογραφικές ταινίες, μεταξύ των οποίων αξέχαστη θα μείνει η εμφάνισή της στο πλάι της Μελίνας Μερκούρη στη Φαίδρα το 1962 και στην Κραυγή γυναικών το 1978, αλλά και στα Η Κύπρος στις φλόγες (1964) και Δάφνις και Χλόη ’66 (1966).
Την εμπειρία της από τη φυλακή η Ολυμπία Παπαδούκα κατέγραψε το 1981 στο βιβλίο της Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ, ίσως το καλύτερο για την γυναικεία εμπειρία της φυλακής, όπως σημειώνει η ιστορικός Τ. Βερβενιώτη. Σε αυτό, πέρα από τις αφηγήσεις που καταγράφονται, περιλαμβάνονται και φωτογραφίες που έβγαλε η ίδια παράνομα από την είσοδο και τους εσωτερικούς χώρους του κτιρίου των γυναικείων φυλακών. Ακόμη, πριν από μερικά χρόνια αποτύπωσε με τη φωνή της τραγούδια των φυλακισμένων γυναικών σε cd που κυκλοφόρησε το 2002.
Επίσης την εμπειρία και τη γνώση της για τον κόσμο του θεάτρου κατά τη διάρκεια της Κατοχής η Ολ. Παπαδούκα αποτύπωσε στο βιβλίο της Το θέατρο της Αθήνας (Κατοχή - Αντίσταση - διωγμοί), μια ιδιαίτερα σημαντική μαρτυρία για το ΕΑΜ των ηθοποιών.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο αδελφός της, Θανάσης Παπαδούκας,
υπήρξε οπερατέρ του κινηματογραφικού συνεργείου του ΕΛΑΣ, από το φθινόπωρο του 1944
μέχρι λίγο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.
Και το κινηματογραφικο εργαστηριο αδελφοι ΠΑΠΑΔΟΥΚΑ (οπου δουλευε ο Θανασης)
ηταν αυτο που ειχε τυπωσει/εμφανισει ολο το υλικο του κινηματογραφικου συνεργειου δηλαδη απο τις αρχες 1943 εως την παραδοση των οπλων το 1945.
