Φωτογραφικα καρτ-ποσταλ Μακρονησου.1948-1949

 

Ο φωτογραφος Αποστολος Βερβερης κατοπιν αναθεσης/εντολης απο τον υπουργειο Στρατιωτικων ανελαβε να καταγραψει φωτογραφικα το ημερησιο προγραμμα στα στρατοπεδα της Μακρονησου.
Το υλικο απετελεσε μερος μιας φωτογραφικης εκθεσης που εγινε στο Ζαππειο το 1949.
 Επισης μερικες προσεκτικα επιλεγμενες φωτογραφιες εκτυπωθηκαν ως καρτ ποσταλ για μια πιο ευρεια κυκλοφορια...
Ειναι η πρωτη καταγραφη φωτογραφικης προπαγανδας και στην καρτ ποσταλ, κατα την διαρκεια του Εμφυλιου πολεμου. Μανολης Κασιματης

Φωτο-γραφι-ζοντας ποδοσφαιρο στην ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ(αποσπασματα απο την μελετη Ντοκουμεντα ...και ντοκουμεντα)

 αποσπασματα/σελιδες
σχετικα με το ποδοσφαιρο στην Μακρονησο
(προσκληση για φιλικο με τον Ολυμπιακο κα)
 απο την μελετη -ντοκουμεντα και ... "ντοκουμεντα"-

αφιερωμενο στον αμετανοητο μακρονησιωτη
φωτο-γραφο Στελιο Κασιματη
τερματοφυλακα της εφηβικης και αναπληρωματικο 
της βασικης ομαδας του Εθνικου Πειραιως
καθως και της αντιστοιχης ομαδας πολο.

γιατι και οι τερματοφυλακες ξερουν καλη μπαλλα,
αλλα και γιατι και η μικρη ομαδα του Πειραια
η Εθνικαρα εβγαζε καλους παικτες...

 με κλικ επανω στις εικονες υπαρχει μεγενθυση

αλλες σελιδες περι του ποδοσφαιρου την περιοδο 1941-1949

http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=19.05.2002,id=94978312 

 Ποδοσφαιρικοί αγώνες «προς ενίσχυσιν και υπέρ των συμμοριοπλήκτων», Νοέμβριος του 1949http://xyzcontagion.wordpress.com/2011/04/15/symmoriopliktoi-olympiakos-aris/ 

“ψάχνοντας" την φωτογραφία που εξαιτίας της, είχα αμφιβάλλει για τον πατέρα μου.επι τη επετειω της 12 ΜΑΊΟΥ 1947 των εγκαινιων του στρατoπεδου της Μακρονήσου...

Απο την μελετη ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ "Ντοκουμεντα ...και ντοκουμεντα" αθηνα 2002

φωτογράφος Δημήτρης Χαρισιάδης

φωτογράφος Απόστολος Βερβέρης

Ο (γνωστός) φωτογράφος Δημήτρης Χαρισιάδης
αλλά και ο (γνωστός) φωτογράφος Απόστολος Βερβέρης,
βρίσκονται ταυτόχρονα στη Μακρόνησο
και φωτογραφίζουν ο καθενας τους για την υπηρεσία του κράτους(Υπουργεια) οπου εργαζόνταν
την κατά τα φαινόμενα ενθουσιώδη υποδοχή που επιφύλαξαν οι στρατιώτες
στον τότε βασιλέα Παύλο και στην Βασίλισσα Φρειδερίκη.
Στην παρέα τους είναι και ο τότε υπουργός στρατιωτικών Π. Κανελόπουλος.
Οι φωτογραφίες τους θα χρησιμοποιηθούν από όλα τα ειδησειογραφικά πρακτορεία, εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα και το εξωτερικό για να μαθαινουν ολοι την ΑΛΗΘΕΙΑ ....


αποσπασμα απο την μελετη αφηγηση: Μανολης Κασιματης φωτογραφος
Oταν είδα αυτή την φωτογραφία από ένα λεύκωμα ή ένα άρθρο, (δεν θυμάμαι ακριβώς), αμέσως και αρκετά μπερδεμένος, έτρεξα στον πατέρα μου Στέλιο φωτο-γράφο(άγνωστο) μακρονησιώτη, να του την δείξω και να του πω τα εξής:

Καλά ρε μπαμπά εσύ μου είχες πει ότι στο μακρονήσι,
περνάγατε φοβερά μαρτύρια, σας έδερναν, σας βασάνιζαν,
σας έκαναν φάλαγγα για να κάνετε την περίφημη δήλωση αποκήρυξης
του κομμουνιστικού κόμματος και του κομμουνισμού,
να βαπτιστειτε εθνικοφρόνες και να πάτε να πολεμήσετε εναντίον
των κομμουνιστοσυμμοριτών-ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού.
Και όσο εσείς λέγατε όχι, τόσο περισσότερο ξύλο και βασανιστήρια σαν έκαναν,
ως και εκτελέσεις-δολοφονίες συγκρατουμένων συντρόφων σου έγιναν,
πολλοί δε, όπως και συ, από το ξύλο τρελλαθήκατε και σας πήγαν στο δαφνί,
όμως για κοίτα στη φωτογραφία, τον παύλο και την φρειδερίκη
στα χέρια των στρατιωτών που τους επευφημούν, τι στο καλό συμβαίνει;

Με ένα χαμόγελο ο Στέλιος ο φωτο-γράφος μου απάντησε.
"Οι στρατιώτες που βλέπεις είναι αυτοί που έχουν κάνει δήλωση
και θα απολυθούν,
επίσης μαζί τους είναι και μερικοί φρουροί-βασανιστές μας,
μαζί με τους αξιωματικούς διοικητές τους.
Οπως ξέρεις στη Μακρόνησο ήταν διάφορα στρατόπεδα για στρατιωτες
και για πολίτες.
Οι κρατούμενοι στα στρατοπεδα για στρατιώτες είχαν στρατιωτικές στολές
το ιδιο βεβαια και οι φρουροί-βασανιστές τους
(σημειωτέον αρκετούς κρατουμένους τους είχαν συλλάβει όταν πήγαν
να παρουσιαστούν για να υπηρετήσουν την θητεία τους και τότε κάποιοι
τους είχαν κατηγορήσει ότι ήταν οι ίδιοι ή είχαν συγγενείς κομμουνιστές
και γιαυτο τος εστειλαν εδω).
Ολοι εμείς οι άλλοι, οι αμετανόητοι, οι άρρωστοι και οι κτυπημένοι,
μας είχαν πάρει απο τις σκηνές μας και μας είχαν κρύψει στις ονομαζόμενες χαράδρες
και έτσι δεν μας έβλεπαν ούτε μας ακούγαν οι επίσημοι,
(αυτό μάλιστα γινόταν και κάθε φορά που ερχότανε κάποια αποστολή
από τον ΟΗΕ ή από τον Ερυθρό Σταυρό για να ερευνήσει κάποιες καταγγελίες. )
Συνήθως αυτους τους πήγαιναν σε συγκεκριμενα σημεία των στρατοπέδων
πχ. στα σπίτια-βίλες των διοικητών, από όπου τους περιέγραφαν
όπως ήθελαν την κατάσταση, και επειτα τους πηγαιναν να παρουν
και κάποιες συνεντέξεις ορισμένων ανανήψαντων
που υπό καθεστώς πίεσης, φαντάσου τώρα τι τους έλεγαν.
Ελάχιστοι ηταν οι δημοσιογράφοι που ξέκοβανε από το γκρουπ των επισήμων
και ψάχνανε λίγο τα πράγματα.
Προς το τελος των βασανιστηριων, όσοι αμετανόητοι είχαμε απομείνει,
μας πήγαινανε στο σύρμα(δηλαδή στην απομόνωση).
Τότε επειδή θεώρησα ότι πλέον όλα παιζότουσαν, και μπορεί στην βαλίτσα
που είχα το διπλό πάτο να βρούν τα αρνητικά και τις φωτογραφίες,
την έδωσα σε ένα συγκρατούμενο που θα έφευγε, μιας και είχε κάνει δήλωση
και δεν θα τον ψάχνανε, παρακαλώντας τον να πάει την βαλιτσα στην γιαγιά σου.
Αυτός όμως δεν την πήγε ποτέ, μάλλον γιατί φοβήθηκε,
το ωραίο είναι ότι έγινε φωτογράφος μετά. Ρε τι σου κάνει ο ανθρωπος..."

έτσι απλά με μία αληθινή ιστορία, ο φωτογράφος Στέλιος
με χαμόγελο όπως πάντα και ας πέρναγε πολύ δύσκολα στην ζωή του,
μου είχε εξηγήσει τι σημαίνει κάποιος
“να υπηρετεί τα ιδανικά του και να είναι φωτο-γράφος
και σε τι ξεχωρίζει από αυτόν που είναι δούλος,
της αυτού μεγαλειότητος...της φωτογραφίας”.