Πρόλογος
Ναμαι πάλι εδώ οπως πριν οκτώ χρόνια οταν είχα πρωτοξεκινήσει το ταξιδι προς Κύθηρα φωτο-γραφί-ζοντας εφενος την ιστορια ενός παππού (ο παππούς Μανολης Κασιμάτης γεννήθηκε στο Κάλαμο το 1879 από τον Μήνα ποτε Ελευθερίου απο το κατω Λιβάδι και την Μαρία Βρετού Καλιγγερού) εφετέρου για το συνέδριο ιστορίας της φωτογραφιας.
Στο νου μου είχα ένα κείμενο που ανέφερε τα εξής:
η ζωή των ανθρώπων είναι πράγματι αληθινή μόνο όταν μοιάζει σαν παραμύθι και αυτό γιατί μόνο στα παραμύθια κυριαρχούν τα απόλυτα ιδανικά: του σεβασμού, του αληθινού έρωτα, της ειλικρίνειας, του χρέους, της δικαιοσύνης , της αυτοθυσίας, του ηρωισμού, της αλληλεγγύης, της μνήμης .
Στη βαλίτσα μου εκτός από μερικά βιβλία και κάποια κιτρινισμενα χαρτιά είχα και ένα τηλέφωνο ενος συνάδελφου στο νησί κάτι σαν αναγκαίος σύνδεσμος . Οι εποχές για μένα ήταν τότε σχετικά δύσκολες. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής Νεάπολη -Κύθηρα είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με έναν κοτσονάτο παππού που στην συνέχεια προσφέρθηκε να με πάρει μαζί του με το αυτοκινητο μέχρι τη Χώρα. Ηταν η πρώτη και όπως αποδείχτηκε ειλικρινής γνωριμία. Και τι δεν ειπάμε στη διαδρομή. Ευχαριστώντας τον, του έδωσα μια φωτογραφική μελέτη μου. Την επομένη με συνεχάρηκε και με τη σειρά του μου έδωσε ένα δικό του βιβλίο διηγώντας μου ταυτόχρονα την ιστορία του, εστιάζοντας στην εποχή της εθνικής αντίστασης και παράλληλα στην προσπάθειά του να καθιερωθεί στο νησί μια ημέρα μνήμης (για πρώτη φορά από τη δημοτική αρχή διοργανωθηκε και τιμηθηκε επίσημα πριν λιγες μερες).
Σημαντικότατος λόγος που είμαι εδώ είναι
για να ευχαριστήσω θερμά ορισμένους ανθρώπους
ευχαριστώ Μανώλη Δαπόντε
για την χορηγια και για την αλληλοσυνεργασία σου
ευχαριστω συναδελφε-σύνδεσμε Βαλέριε Καλοκαιρινέ και Ρενάτα
για την βοηθεια
ευχαριστω Μιχάλη Ορφανάκη, Θόδωρε Κομηνέ,
Εβίτα Σοφίου, Μανόλη Σοφίο και καλό σου ταξίδι εκεί στα ψηλα
ευχαριστώ Σπύρο Ανδρόνικε, κ. Θεοδωρακάκη, Μεταξία Γιωργοπούλου
ευχαριστώ παιδιά της Πορφυρίδας και Ιππολυτε Πρεκα για τη συνεργασία μας
Ελενα και Μυρτώ Μαγγείρου, Χρύσα Φατσέα,
ευχαριστω Δροσούλα Τσέρη από τις φωτογραφικές συναντήσεις
καθώς Ελένη Χαρού, Σταυρο Κασιμάτη και Ακριβή Σέλιου για τις οκογενειακές πληροφορίες.
Στη διάρκεια του πρώτου συνέδριου υπήρξαν αρκετά εισηγήσεις οπου είχα και αντιστοιχες παρεμβάσεις αλλά όπως αποδείχθηκε και στο πρωτο και στο δεύτερο δεν ήταν ό,τι το καλυτεροτερο στον τρίτο δε με αφορμη μια εισήγηση με ενα ημιτελή τιτλο με εκανε όσον αφορά το ταξίδι να ριξω άγκυρα γιατι ο οι αυτονόητες παρεμβάσεις συνεχιστηκαν
με άλλα μέσα.
Τιτλος της εισηγησης απο ένα φωτογραφικό αρχείο ήταν Πόλεμος κατοχή Απελευθέρωση στα Κυθηρα. Ευτυχώς ηταν παρον ο Μ. Δαπόντες και με δυναμικές παρεμβάσεις έγραψε τη λέξη που έλειπε ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
= να σημειωσω ότι όταν ήρθα στο νησί και θέλησα να μάθω περισσότερα για την περίοδο της Αντίστασης, με είχε απογοήτεψει ένα τεράστιο σουτ, μην το ψάχνεις, αστο μην το σκαλίζεις, υπάρχουν δυσκολίες... όμως με το διάβασμα όλης της σχετικής βιβλιογραφίας κατάλαβα πολλά.
Οσον αφορά τα σχόλια που εισέπραξα στις παρεμβάσεις μου για την τότε εισήγηση των φωτογραφικών συναντήσεων ήταν περίεργες από τη μία ότι ήμουν υπέρμαχος των απανταχού λησμονημένων Ελλήνων φωτογράφων και από την άλλη ότι
είναι παδαριώδης η κοινοποιήση μομφών με μιξοπαρθένους υπαινιγμούς και μισόλογα.
Για αυτή την τελευταία παρατηρηση που εισέπραξα σας ξεκαθαρίζω:
ούτε σαν συνδικαλιστής, πρώην και νυν μέλος διοικητικών συμβουλίων επαγγελματικών και ερασιτεχνικών συλλόγων φωτογράφων και όχι μόνον,
αλλά ούτε σαν μελετητής,
μιλάω ποτέ χωρίς στοιχεία αλλά ούτε και κρύβομαι πίσω απο άλλους.
Επίσης σαν εκδότης ενός μικρού φωτογραφικού περιοδικού ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ -ιστορικά, σας αναφέρω την αγνόηση μας
από τους επίσημους φωτογράφους φορείς,
(το ιδιο συμβαίνει και με αλλα μικρά φωτογραφικά περιοδικά).
Εκ των ανωτέρω δεν αποδέχτηκα τη φιλοξενία των φωτογραφικων συναντήσεων, ένας καλός φίλος με φιλοξενεί.
Θα μου επιτρεψετε επίσης να σας αναφέρω μερικα βιογραφικά στοιχεία
είμαι τελειόφοιτος 3ους μεσης σχολής γραφικών τεχνών, διετούς σχολής κατάρτισης εκτυπωσης οφσετ, εχω παρακολουθησει πολλά σεμινάρια φωτογραφίας με σημαντικότερο το εξάμηνο σεμινάριο διαφημιστικής φωτογραφίας στη σχολή BLOW UP, είμαι επαγγελματίας φωτοτυπογράφος, ήμουν δύο χρονιές εξεταστής πιστοποίησης ΙΕΚ φωτογραφίας, ημουν αρθρογραφος-συνεργάτης του περιοδικού φωτογραφικό είδωλο καθώς και στα περιοδικά Αντιληψεις, Φωτογράφος και Photonet,
Ειμαι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηριου Ελλάδας, μέλος του ΦΟΙΒΟΥ,
έχω 5 ατομικές και πολλές συμμετοχες σε ομαδικές εκθέσεις, ειμαι μελέτης ιστορίας της φωτογραφίας περιόδου 1943-1974 και συγγραφέας αρκετων μελετών,
και ιδρυτικό μέλος των πολιτιστικών εταιριών φωτογραφιζοντας και ακπι .
Ταυτοχρόνα σαν γιος φωτογράφου προσπαθώ να αποκαταστήσω το όνομα του στην ιστορια της ελληνικής φωτογραφίας. Ο Στέλιος Κασιμάτης ηταν φωτογράφος-φωτορεπόρτερ της εφημερίδας Αυγή και παράνομος φωτογράφος στις εξορίες ακολουθόντας τη μοίρα χιλιάδων αγωνιστών της εθνικής αντίστασης.
Απο τις έρευνές μου πάνω στην ιστορία της φωτογραφίας διαπίστωσα ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι φωτογράφοι άλλοι ζωή και άλλοι όχι. Και εκτος ότι έχουν ξεχαστεί από την πολιτεία και χάνεται το πολύτιμο δημιουργικό τους έργο, τα υφιστάμενα μικροσυμφέροντα κάποιους απο αυτους τους προωθούν και κάποιους τους αφήνουν πίσω.
Θεωρώ ότι θα εχω καταφέρει να τιμήσω τον πατέρα μου ο οποίος πάλεψε να αποδείξει
οτι ο φωτορεπόρτερ πρέπει να κατευθύνεται από τη συνείδηση του και την αξιοπρέπεια του είναι όταν πρώτον δεν θα υπάρχουν διαπλεκόμενα στον τομεα της φωτογραφιας,
και δεύτερον να ισχύουν κανόνες δεοντολογίας πανω σε τομεις της έρευνας, της διεξαγωγής συνεδρίων, στα πρακτικα, επίσης να ισχύουν κώδικες επαγγελματικής δεοντολογίας φωτογράφων,σεβασμός απέναντι σε ολους τους εκδότες του φωτογραφικού χώρου μικρούς και μεγάλους και αντίστοιχα στους φορείς σεβασμός απέναντι στους καταγεγραμμένους μελετητές, να υπάρξει μια ειλικρινής ανταλλαγή ιστορικών στοιχείων κα.
άλλωστε η τελευταία πρόταση αφιερώνεται στον φίλο Αντώνη Παπαντωνίου όταν κατά τη διάρκεια δημιουργίας του φωτογραφικού αρχειου του (δουλευαμε τότε σε παράλληλους δρόμους) ειχαμε ανταλλάξει στοιχεία (ο Αντώνης δεν υπάρχει πια)
Επειδη η αποτροπή της έρευνας μου όσον αφορά την ιστορία της εθνικης αντίστασης στο νησι με προβληματισε, υπενθυμιζω : η Ελλάδα απο αρχαιοτάτων χρόνων βρισκόταν σε εμφυλίες διαμάχες και πολέμους, χιλιάδες οι ματωμενες πέτρες και τα βράχια.
Ας μάθουμε να σεβόμαστε την ιστορία μας και να την διατηρούμε, να μάθουμε να σεβόμαστε τους ανθρώπους που την δημιουργησαν και αρνητικά και θετικά και απο οποιαδηποτε πλευρα και αν προερχονται. Η ιστορία και ο πολιτισμός ειναι ντοκουμέντα της ύπαρξης μας. Η έρευνα, η γνώση, η μνημη είναι τα εργαλεία. Ο αλληλοσεβασμος και η ευγένεια μπορούν να μας βοηθησουν να μαλακώσουμε τις προσωπικες σκληρες χαρακιές στην μνήμη που ολοι κουβαλαμε μεσα μας. Ο καθένας εχει καθήκον να υπερασπιστεί με στοιχεια της ιστορια της οικογενειάς του ειναι αυτονοητο και προφανές.
Κλείνω τον πρόλογο με ένα απόσπασμα αληθινή κατάθεση ψυχής ενος κυθήριου πολιτη
"Τα Κύθηρα ανήκουν σε εκείνες τις περιοχές της Ελλάδας όπου η νεότερη ιστορία εξακολουθεί έχει πολλές αθεατές και αγνωστες πλευρές πολύ περισσότερο όταν και αυτά τα ελάχιστα ιστορικά γεγονότα που είδαν το φως της δημοσιότητας παρουσιάστηκαν με τρόπο τελείως μονομερή και διαστρεβλωμενο."
Ναμαι πάλι εδώ οπως πριν οκτώ χρόνια οταν είχα πρωτοξεκινήσει το ταξιδι προς Κύθηρα φωτο-γραφί-ζοντας εφενος την ιστορια ενός παππού (ο παππούς Μανολης Κασιμάτης γεννήθηκε στο Κάλαμο το 1879 από τον Μήνα ποτε Ελευθερίου απο το κατω Λιβάδι και την Μαρία Βρετού Καλιγγερού) εφετέρου για το συνέδριο ιστορίας της φωτογραφιας.
Στο νου μου είχα ένα κείμενο που ανέφερε τα εξής:
η ζωή των ανθρώπων είναι πράγματι αληθινή μόνο όταν μοιάζει σαν παραμύθι και αυτό γιατί μόνο στα παραμύθια κυριαρχούν τα απόλυτα ιδανικά: του σεβασμού, του αληθινού έρωτα, της ειλικρίνειας, του χρέους, της δικαιοσύνης , της αυτοθυσίας, του ηρωισμού, της αλληλεγγύης, της μνήμης .
Στη βαλίτσα μου εκτός από μερικά βιβλία και κάποια κιτρινισμενα χαρτιά είχα και ένα τηλέφωνο ενος συνάδελφου στο νησί κάτι σαν αναγκαίος σύνδεσμος . Οι εποχές για μένα ήταν τότε σχετικά δύσκολες. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής Νεάπολη -Κύθηρα είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με έναν κοτσονάτο παππού που στην συνέχεια προσφέρθηκε να με πάρει μαζί του με το αυτοκινητο μέχρι τη Χώρα. Ηταν η πρώτη και όπως αποδείχτηκε ειλικρινής γνωριμία. Και τι δεν ειπάμε στη διαδρομή. Ευχαριστώντας τον, του έδωσα μια φωτογραφική μελέτη μου. Την επομένη με συνεχάρηκε και με τη σειρά του μου έδωσε ένα δικό του βιβλίο διηγώντας μου ταυτόχρονα την ιστορία του, εστιάζοντας στην εποχή της εθνικής αντίστασης και παράλληλα στην προσπάθειά του να καθιερωθεί στο νησί μια ημέρα μνήμης (για πρώτη φορά από τη δημοτική αρχή διοργανωθηκε και τιμηθηκε επίσημα πριν λιγες μερες).
Σημαντικότατος λόγος που είμαι εδώ είναι
για να ευχαριστήσω θερμά ορισμένους ανθρώπους
ευχαριστώ Μανώλη Δαπόντε
για την χορηγια και για την αλληλοσυνεργασία σου
ευχαριστω συναδελφε-σύνδεσμε Βαλέριε Καλοκαιρινέ και Ρενάτα
για την βοηθεια
ευχαριστω Μιχάλη Ορφανάκη, Θόδωρε Κομηνέ,
Εβίτα Σοφίου, Μανόλη Σοφίο και καλό σου ταξίδι εκεί στα ψηλα
ευχαριστώ Σπύρο Ανδρόνικε, κ. Θεοδωρακάκη, Μεταξία Γιωργοπούλου
ευχαριστώ παιδιά της Πορφυρίδας και Ιππολυτε Πρεκα για τη συνεργασία μας
Ελενα και Μυρτώ Μαγγείρου, Χρύσα Φατσέα,
ευχαριστω Δροσούλα Τσέρη από τις φωτογραφικές συναντήσεις
καθώς Ελένη Χαρού, Σταυρο Κασιμάτη και Ακριβή Σέλιου για τις οκογενειακές πληροφορίες.
Στη διάρκεια του πρώτου συνέδριου υπήρξαν αρκετά εισηγήσεις οπου είχα και αντιστοιχες παρεμβάσεις αλλά όπως αποδείχθηκε και στο πρωτο και στο δεύτερο δεν ήταν ό,τι το καλυτεροτερο στον τρίτο δε με αφορμη μια εισήγηση με ενα ημιτελή τιτλο με εκανε όσον αφορά το ταξίδι να ριξω άγκυρα γιατι ο οι αυτονόητες παρεμβάσεις συνεχιστηκαν
με άλλα μέσα.
Τιτλος της εισηγησης απο ένα φωτογραφικό αρχείο ήταν Πόλεμος κατοχή Απελευθέρωση στα Κυθηρα. Ευτυχώς ηταν παρον ο Μ. Δαπόντες και με δυναμικές παρεμβάσεις έγραψε τη λέξη που έλειπε ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
= να σημειωσω ότι όταν ήρθα στο νησί και θέλησα να μάθω περισσότερα για την περίοδο της Αντίστασης, με είχε απογοήτεψει ένα τεράστιο σουτ, μην το ψάχνεις, αστο μην το σκαλίζεις, υπάρχουν δυσκολίες... όμως με το διάβασμα όλης της σχετικής βιβλιογραφίας κατάλαβα πολλά.
Οσον αφορά τα σχόλια που εισέπραξα στις παρεμβάσεις μου για την τότε εισήγηση των φωτογραφικών συναντήσεων ήταν περίεργες από τη μία ότι ήμουν υπέρμαχος των απανταχού λησμονημένων Ελλήνων φωτογράφων και από την άλλη ότι
είναι παδαριώδης η κοινοποιήση μομφών με μιξοπαρθένους υπαινιγμούς και μισόλογα.
Για αυτή την τελευταία παρατηρηση που εισέπραξα σας ξεκαθαρίζω:
ούτε σαν συνδικαλιστής, πρώην και νυν μέλος διοικητικών συμβουλίων επαγγελματικών και ερασιτεχνικών συλλόγων φωτογράφων και όχι μόνον,
αλλά ούτε σαν μελετητής,
μιλάω ποτέ χωρίς στοιχεία αλλά ούτε και κρύβομαι πίσω απο άλλους.
Επίσης σαν εκδότης ενός μικρού φωτογραφικού περιοδικού ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ -ιστορικά, σας αναφέρω την αγνόηση μας
από τους επίσημους φωτογράφους φορείς,
(το ιδιο συμβαίνει και με αλλα μικρά φωτογραφικά περιοδικά).
Εκ των ανωτέρω δεν αποδέχτηκα τη φιλοξενία των φωτογραφικων συναντήσεων, ένας καλός φίλος με φιλοξενεί.
Θα μου επιτρεψετε επίσης να σας αναφέρω μερικα βιογραφικά στοιχεία
είμαι τελειόφοιτος 3ους μεσης σχολής γραφικών τεχνών, διετούς σχολής κατάρτισης εκτυπωσης οφσετ, εχω παρακολουθησει πολλά σεμινάρια φωτογραφίας με σημαντικότερο το εξάμηνο σεμινάριο διαφημιστικής φωτογραφίας στη σχολή BLOW UP, είμαι επαγγελματίας φωτοτυπογράφος, ήμουν δύο χρονιές εξεταστής πιστοποίησης ΙΕΚ φωτογραφίας, ημουν αρθρογραφος-συνεργάτης του περιοδικού φωτογραφικό είδωλο καθώς και στα περιοδικά Αντιληψεις, Φωτογράφος και Photonet,
Ειμαι μέλος του Εικαστικού Επιμελητηριου Ελλάδας, μέλος του ΦΟΙΒΟΥ,
έχω 5 ατομικές και πολλές συμμετοχες σε ομαδικές εκθέσεις, ειμαι μελέτης ιστορίας της φωτογραφίας περιόδου 1943-1974 και συγγραφέας αρκετων μελετών,
και ιδρυτικό μέλος των πολιτιστικών εταιριών φωτογραφιζοντας και ακπι .
Ταυτοχρόνα σαν γιος φωτογράφου προσπαθώ να αποκαταστήσω το όνομα του στην ιστορια της ελληνικής φωτογραφίας. Ο Στέλιος Κασιμάτης ηταν φωτογράφος-φωτορεπόρτερ της εφημερίδας Αυγή και παράνομος φωτογράφος στις εξορίες ακολουθόντας τη μοίρα χιλιάδων αγωνιστών της εθνικής αντίστασης.
Απο τις έρευνές μου πάνω στην ιστορία της φωτογραφίας διαπίστωσα ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι φωτογράφοι άλλοι ζωή και άλλοι όχι. Και εκτος ότι έχουν ξεχαστεί από την πολιτεία και χάνεται το πολύτιμο δημιουργικό τους έργο, τα υφιστάμενα μικροσυμφέροντα κάποιους απο αυτους τους προωθούν και κάποιους τους αφήνουν πίσω.
Θεωρώ ότι θα εχω καταφέρει να τιμήσω τον πατέρα μου ο οποίος πάλεψε να αποδείξει
οτι ο φωτορεπόρτερ πρέπει να κατευθύνεται από τη συνείδηση του και την αξιοπρέπεια του είναι όταν πρώτον δεν θα υπάρχουν διαπλεκόμενα στον τομεα της φωτογραφιας,
και δεύτερον να ισχύουν κανόνες δεοντολογίας πανω σε τομεις της έρευνας, της διεξαγωγής συνεδρίων, στα πρακτικα, επίσης να ισχύουν κώδικες επαγγελματικής δεοντολογίας φωτογράφων,σεβασμός απέναντι σε ολους τους εκδότες του φωτογραφικού χώρου μικρούς και μεγάλους και αντίστοιχα στους φορείς σεβασμός απέναντι στους καταγεγραμμένους μελετητές, να υπάρξει μια ειλικρινής ανταλλαγή ιστορικών στοιχείων κα.
άλλωστε η τελευταία πρόταση αφιερώνεται στον φίλο Αντώνη Παπαντωνίου όταν κατά τη διάρκεια δημιουργίας του φωτογραφικού αρχειου του (δουλευαμε τότε σε παράλληλους δρόμους) ειχαμε ανταλλάξει στοιχεία (ο Αντώνης δεν υπάρχει πια)
Επειδη η αποτροπή της έρευνας μου όσον αφορά την ιστορία της εθνικης αντίστασης στο νησι με προβληματισε, υπενθυμιζω : η Ελλάδα απο αρχαιοτάτων χρόνων βρισκόταν σε εμφυλίες διαμάχες και πολέμους, χιλιάδες οι ματωμενες πέτρες και τα βράχια.
Ας μάθουμε να σεβόμαστε την ιστορία μας και να την διατηρούμε, να μάθουμε να σεβόμαστε τους ανθρώπους που την δημιουργησαν και αρνητικά και θετικά και απο οποιαδηποτε πλευρα και αν προερχονται. Η ιστορία και ο πολιτισμός ειναι ντοκουμέντα της ύπαρξης μας. Η έρευνα, η γνώση, η μνημη είναι τα εργαλεία. Ο αλληλοσεβασμος και η ευγένεια μπορούν να μας βοηθησουν να μαλακώσουμε τις προσωπικες σκληρες χαρακιές στην μνήμη που ολοι κουβαλαμε μεσα μας. Ο καθένας εχει καθήκον να υπερασπιστεί με στοιχεια της ιστορια της οικογενειάς του ειναι αυτονοητο και προφανές.
Κλείνω τον πρόλογο με ένα απόσπασμα αληθινή κατάθεση ψυχής ενος κυθήριου πολιτη
"Τα Κύθηρα ανήκουν σε εκείνες τις περιοχές της Ελλάδας όπου η νεότερη ιστορία εξακολουθεί έχει πολλές αθεατές και αγνωστες πλευρές πολύ περισσότερο όταν και αυτά τα ελάχιστα ιστορικά γεγονότα που είδαν το φως της δημοσιότητας παρουσιάστηκαν με τρόπο τελείως μονομερή και διαστρεβλωμενο."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου