Φιλμογραφια ντοκυμαντερ σχετικα με τοπους εξοριας( με πληροφοριεςκαι σχολια)

- «Νέος Παρθενώνας»
Ντοκιμαντέρ για τους χώρους στους οποίους εκτοπίστηκαν και φυλακίστηκαν οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Με τις προσωπικές μαρτυρίες πολλών εξ αυτών, δίνονται πολύτιμες πληροφορίες και στοιχεία για τη Μακρόνησο και τη Γυάρο, τα δύο ξερονήσια στα οποία βασανίστηκαν πολλοί κρατούμενοι.
Διάρκεια: 74'
Σενάριο:Γιώργος Χρυσοβιτσάνος, Θανάσης Σκρούμπελος
Μουσική: ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗΣ

O ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΚΡΟΥΜΠΕΛΟΣ είναι συγγραφέας-σκηνοθέτης...
Σπούδασε καλές τέχνες στην Αθήνα και κινηματογράφο στο London Film School.
Έχει γράψει σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Έχει εκδώσει διηγήματα και μυθιστορήματα και έχει δουλέψει ως δημοσιογράφος στον ημερήσιο Αθηναϊκό τύπο.Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος και έχει εκλεγεί αρκετές φορές ως μέλος του Δ. Σ. της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών.
Μεγάλου μήκους ταινίες - «Νέος Παρθενώνας»,
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΥΣΟΒΙΤΣΑΝΟΣ
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και Κινηματογράφο στο International London Film School στο Λονδίνο, απ' όπου αποφοίτησε με πτυχίο film maker.
Εργάστηκε ως ρεπόρτερ στην εφημερίδα Ανένδοτος (1965-66), ως συντάκτης στη Ναυτιλιακή Επιθεώρηση Αργώ (1975-77) και ως κριτικός κινηματογράφου σε εφημερίδες και περιοδικά (Έθνος 1981-93, Elle 1988-99, Status 1990-96, Ο κόσμος του video 1990-91, 7 Μέρες TV από το 1989 μέχρι σήμερα, κ.ά.).
Παράλληλα εργάστηκε σαν σεναριογράφος σε τηλεοπτικές σειρές, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη σκηνοθεσία.
Εργογραφία: Νέος Παρθενώνας, (πολιτικό ντοκυμανταίρ μεγάλου μήκους σκηνοθεσία των Κώστα Χρονόπουλου, Θανάση Σκρουμπέλου, Σπύρου Ζάχου και του ιδίου, 1975.

-«Τόποι πολιτικής εξορίας - Αϊ Στράτης»
-«Τόποι εξορίας: Μακρόνησος»

Λεωνίδας Βαρδαρός:
Σκηνοθέτης και ηθοποιός από την Ικαρία.
Σύντομο Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Ικαρία το 1950. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στην Αθήνα και έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με διάφορες πρωτοποριακές θεατρικές ομάδες όπως και με ημικρατικά, δημοτικά, και κρατικά θέατρα. Έχει σκηνοθετήσει για την τηλεόραση ΕΤ1 και ΕΤ2 πολιτιστικά και ιστορικά ντοκυμαντέρ σχετικά με εθνικά και κοινωνικά κινήματα στο Αιγαίο, καθώς και μια σειρά ημίωρων πολιτιστικών ταινιών για παιδιά. .
«Τόποι πολιτικής εξορίας - Αϊ Στράτης» , «Τόποι εξορίας: Μακρόνησος»
Ταινίες Μεγάλου Μήκους
* Ούλοι εμείς, εφέντη»


-«Μακρόνησος»
Σκηνοθέτες:
Ηλίας Γιαννακάκης
Εύη Καραμπάτσου

«Η Μακρόνησος είναι μια τόσο βίαιη ιστορική συγκυρία.Αποτελεί χαρακτηριστικά το πρώτο διεθνές πείραμα στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου.Γιατί ήταν αμερικανοβρετανικής καθοδήγησης.Το πείραμα έγκειτο στην αλλαγή συνειδήσεων.Η δήλωση μετανοίας ήταν μια προσπάθεια εξευτελισμού.Υστερα δοκιμαζόταν ο προσηλυτισμός,με τελετουργίες τσακίσματος του ηθικού.Ετσι προχωρούσαν στη διάλυση του αριστερού μαζικού κινήματος.Η Μακρόνησος λοιπόν έγινε “οδηγός” σε αντίστοιχες περιπτώσεις.Γι΄ αυτό είχαμε “επισκέπτες” από όλο τον κόσμο...».
Ο σκηνοθέτης και ιστοριοδίφης Ηλίας Γιαννακάκης είχε εδώ και χρόνια αποφασίσει να γυρίσει ένα ντοκυμαντέρ για τη Μακρόνησο, παρ΄ ότι ως νέος (πλησιάζει τα 40) δεν έχει σχετικά βιώματα, ούτε συγγενείς που συνδέονται με αυτήν. Το θέμα, όμως, μας αφορά όλους. «Οποιος ενδιαφέρεται για το τι πραγματικά συνέβη με την ελληνική ιστορία του 20ού αιώνα,η Μακρόνησος είναι το κατ΄ εξοχήν αντικείμενο.Συνιστά όχι μόνο την επιτομήαλλά και το μεταίχμιο μέσα στο οποίο εκφράστηκαν αντίρροπες δυνάμεις» . Ως τώρα είχε καταπιαστεί κυρίως με ντοκυμαντέρ (περίπου 40), τα περισσότερα από τα οποία προορίστηκαν για την τριαντάχρονη εκπομπή «Παρασκήνιο» της ΕΤ1. Το 2004 γύρισε την πρώτη του ταινία μυθοπλασίας μεγάλου μήκους «Αλεμάγια» (με Δημήτρη Καταλειφό και Υβόννη Μαλτέζου ).
Το πλήρωμα του χρόνου έχει έλθει: «Οι άνθρωποι μεγαλώνουν,φεύγουν ένας ένας,και αυτός είναι ο πρακτικός λόγοςπου αποφασίσαμε να προχωρήσουμε:ότι δεν θα μπορούσαμε να γυρίσουμε ξανά ντοκυμαντέρ,αν περιμέναμε κι άλλο.Ο πιο ουσιαστικός λόγοςέχει να κάνει με τα χρόνια που έχουν περάσει από τότε- είναι περίπου 60.Πίστεψα ότι οι άνθρωποι της νεότερης γενιάς και όσοι βίωσαν τα γεγονόταθα έπρεπε τώρα να σταθούν μπροστά σε ένα θέμα με ιδιαίτερη ιδεολογική φόρτιση.Στόχος μας, ιδεολογικά και πρακτικά,είναι η νηφάλια προσέγγιση και όχι η υψωμένη γροθιά».
Περιέργως, ως σήμερα, το μόνο ολοκληρωμένο μεγάλου μήκους ντοκυμαντέρ για τη Μακρόνησο είχε γυριστεί το 1975, στην καρδιά άλλης μιας «σκοτεινής» εποχής, από μια ομάδα σκηνοθετών (μεταξύ των οποίων ο Κώστας Χρονόπουλος και ο Γιώργος Χρυσοβιτσάνος με παραγωγό τον Γιώργο Παπαλιό, νυν πρόεδρο του Ελληνικού Κέντρου ΚινηματογράφουΕΚΚ). Κατά τη γνώμη τού κ. Γιαννακάκη, αυτή η «παράλειψη» συνέβη ακριβώς επειδή πρόκειται για ιδιαιτέρως εύφλεκτο ιστορικό κεφάλαιο.
Το όνειρο δύναται επιτέλους να υλοποιηθεί: το ΕΚΚ αποφάσισε να συμμετέχει ως συμπαραγωγός με την ΕΡΤ καθώς και τον ίδιο τον κ. Γιαννακάκη. Συνσκηνοθέτης είναι η Εύη Καραμπάτσου . Η ταινία έχει τιτλοφορηθεί «Νέος Παρθενώνας» (όπως και η πρώτη). Δανείζεται αυτούσια την περιβόητη ρήση που είχε τότε εκστομίσει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, χαρακτηρίζοντας έτσι τη Μακρόνησο: η διαδικασία, δηλαδή, να φέρουν τους αριστερούς στον «ίσιο» δρόμο θεωρήθηκε έργο ανάλογο του Παρθενώνα.
Τα γυρίσματα της ταινίας θα λάβουν χώρα στη νήσο. Τα ερείπια των ταγμάτων (δηλαδή των κτιρίων) διατηρούνται. Θα πραγματοποιηθούν λήψεις και από την ετήσια «Επίσκεψη μνήμης» των Μακρονησιωτών, «κάτι πολύ γοητευτικό διότι,ενώ βλέπεις μερικούς ηλικιωμένους εκδρομείς με τα ταπεράκια τους,νιώθεις ταυτόχρονα τον ηλεκτρισμό από τις μνήμες τού βασανισμού τους». Βασικό μέρος ενός ντοκυμαντέρ είναι το αρχειακό υλικό που πλαισιώνει το φιλμ. «Οπτικοακουστικό υλικό έχει εντοπιστεί στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Μεγάλο μέρος υπερπολύτιμου υλικού εξαφανίστηκε από τη χώρα μας.Και αυτό διότι συνδέεται με μια φασιστική περίοδο.Το ότι χάθηκε είναι βεβαίως καταστροφικό,σημαίνει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει αρχειακή συνείδηση.Αλλά αυτό τελικά συνάδει με τη φορτισμένη λογική της εποχής». Υπάρχει πάντως πλούσιος αριθμός εντυπωσιακών φωτογραφιών, ημερολογίων, επιστολών και δημοσιευμάτων. Θα συμπεριληφθούν μαρτυρίες βασανισμένων. Μαρτυρίες όσων αποτελούν τον «ανθό» της πνευματικής και καλλιτεχνικής ζωής τού τόπου ( Αλέξανδρος Αργυρίου, Νίκος Κούνδουρος, Αλέκα Παΐζη, Λεωνίδας Κύρκος, Τάσος Ζωγράφος, Μίκης Θεοδωράκης - αν γίνει επιτρεπτό από απόψεως υγείας...) αλλά και μη επώνυμων προσώπων.Το κώλυμα βρίσκεται στην ανεύρεση των ανθρώπων της άλλης πλευράς, των ίδιων των βασανιστών. Εξαφανίστηκαν σχεδόν εντελώς από το πρόσωπο της κοινωνίας. Και όμως θεωρούνται βασικοί «πρωταγωνιστές» στο πλαίσιο ενός ντοκυμαντέρ που φροντίζει να διατηρήσει την ψυχραιμία του.