Μαρια Καραγιωργη 1918-2012

 Συναντησα την αγωνιστρια του αριστερου κινηματος και της εθνικης αντιστασης Μαρια Καραγιωργη - Γυφτοδημου τον Σεπτεμβρη του 2011. Ειχα δει το ντοκυμανταιρ
 (http://theodosiou.wordpress.com/films/ Μαρία Καραγιώργη – Κατάθεση  Ντοκιμαντέρ, 2008  Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νίκος Θεοδοσίου)

οπου κατεθετε αποσπασματα απο την πολυπλευρη δραστηριοτητα της κατα την διαρκεια των περιπου 40 πετρινων χρονων και εκτος του οτι ειχα εντυπωσιαστει απο τις απλες καθαριες και ευστοχες αποψεις της πανω στο κομμουνιστικο και αριστερο κινημα προσεξα κατι φωτογραφιες που την απεικονιζαν πανω στα βουνα της Θεσσαλιας κατα την διαρκεια της αντιστασης 1941-1944.
Λογω της μελετης που κανω για τους φωτογραφους της αντιστασης μου δημιουργηθηκε η αναγκη να διασταυρωσω κάποια  στοιχεια. Ετσι βρέθηκα το σπιτι της στην Κυψελη. Ηξερα οτι ειχε υποστει μια ιατρικη επεμβαση και δυσκολευοταν στην ομιλια πραγμα που με ειχε κανει λιγο διστακτικο και ανησυχο οταν κτυπησα την πορτα της. Με υποδεχτηκε ο γυιος της Αλέξης που η βοηθεια του στην αρχη της κουβεντας μας ηταν καταλυτικη. Ειχα μπροστα μου μια γυναικα αγωνιστρια που ειχα διαβασει πολλα και για εκεινη και για τον αντρα της Κωστα Καραγιωργη ανωτατο στελεχος του ΚΚΕ, πολιτικο υπευθυνο της 1η μεραρχιας του ΕΛΑΣ στην Θεσσαλια, διευθυντη του Ριζοσπαστη, αντιστρατηγο του ΔΣΕ και εξαφανισμενο στις τραγικα γεγονοτα μετα την ηττα, το 1954 η 1955 καπου στην Ρουμανια. Η προσπαθεια της για την αποκατασταση του ονοματος του μεχρι τωρα ηταν ανεπαναληπτη.

Κωστας Καραγιωργης καπετανιος 1ης μεραρχιας ΕΛΑΣ

β συνδιασκεψη Θεσσαλιας. στο βημα ο Κωστας Καραγιωργης

Κωστας καραγιωργης αντιστρατηγος ΔΣΕ

Με εναν δυναμισμο που με ξαφνιασε ξεκινησε να μου λεει για την δραση της  ως στελεχος της ΟΚΝΕ, για το πολυ σκληρο ξυλο που εφαγε μετα την συλληψη της απο τη ασφαλεια του Μανιαδακη, μενοντας εναμιση μηνα στην απομονωση μελανιασμενη ολοκληρη με κινδυνο σηψαιμιας κρατωντας παληκκαρισια, για να παρη κατοπιν τον δρομο της πρωτης της εξοριας στην Κιμωλο.
Για τις διαδρομες της στα βουνα και τους καμπους σαν υπευθυνη ΕΠΟΝ Θεσσαλιας κατα την διαρκεια του επους της αντίστασης, για την κοσμογονια που γινοταν, για την νεολαια, τις γυναικες, για τις συνδιασκεψεις.  Προσεξα τοτε μια φωτογραφια που ηταν ακριβως πανω απο το κεφαλι της. Ηταν απο την 1η συνδιασκεψη. Μου ειπε οτι αυτην την φωτογραφια της την δωρισε ο Μελετζης περιπου το 1963-64 με ιδιοχειρη υπογραφη και ημερομηνια 1944.

Ομως η 1η συνδιασκεψη της ΕΠΟΝ Θεσσαλιας ειχε γινει τον Ιουλη του 1943 διορθωση βεβαια που ειδα οτι ειχε γραψει η ιδια απο κατω κοιτοντας προσεκτικοτερα την φωτογραφια. Ο Μελετζης ομως ειχε ανεβει στην περιοχη τελη Φλεβαρη αρχες Μαρτη του 1944 οποτε δεν την ειχε βγαλει αυτος. Η συμβολη της  στην εξακριβωση των στοιχειων της φωτογραφιας ηταν καταλυτικη. Ασυναισθητα ενοιωθα οτι μπορουσα να διαβαζω τα ματια της.

ομιλια της Μαριας Καραγιωργη στο βουνο

Συνεχισε με μικρες συγκλονιστικές περιγραφες απο τις εξοριες του εμφυλιου και με μια ακόμη συκλονιστικοτερη  οσο αφορα στις επαφες αναμεσα στις συνεξοριστες.  Η συντομη επισκεψη μου εφτανε στο τελος και η κινηση της να μου χαρισει καποια απο τα βιβλια της ηταν ενα δωρο ανελπιστο . Μα πιο πολυ θα μου μεινει το ελαφρυ αγγιγμα του χεριου της οταν χαιρετοντας με, μου ειπε:  τι να σου ευχηθω. κατι πηγα να ψυθυρισω...ομως με προλαβε.
Κουραγιο και Ψυχραιμια.
Μαρια Καραγιωργη σε ευχαριστω εκ καρδιας.
μανολης κασιματης

Υστ.  Διαμεσου των βιβλιων σου αντιλήφθηκα, τις ιδιαιτερες δυσκολιες των γυναικων στις φυλακες και εξοριες, τις αφανταστες δυσκολιες των εγκυων και των μητερων κατα την διαρκεια της πολιτικης δρασης, του αντιστασιακου αγωνα αλλα και  μετα, την σημασια μιας αληθινης αγαπης και αφοσιωσης,  την πληγη που μπορει να εχει σε ενα ανθρωπο η απωλεια ενος γραμματος, το οτι  Η ευτυχια κραταει πάντα λίγο.Φτανει ομως για να γεμίσει μια ζωη, και αλλα πολλα...

Βουλευτίνα της ΕΔΑ μετον πρόεδρο της ΕΔΑ βουλευτή Γιάννη Πασαλίδη

---«Τα πράγματα που στηρίζονται σε ιδέες ποτέ δε σβήνουν Το πίστευα. Και η κατοπινή εξέλιξη με δικαίωσε.»

---«Ήθελα πιο ήρεμη ζωή, αλλά δεν ήμουν διατεθειμένη να κάνω την παραμικρή υποχώρηση. Δεν ήταν μόνο για την αξιοπρέπειά μου, αλλά κυρίως για την ιδεολογία μου.»

---«Κάνοντας τελικά τον απολογισμό της ζωής μας εκείνη τη βραδιά καταλήξαμε πως καλά κάναμε έτσι που πορευτήκαμε, όχι σαν αυτοδικαίωση, αλλά με βαθύτατο αίσθημα υπαρξιακής πληρότητας. 
Για τίποτα δεν είχαμε να μετανιώσουμε, ότι και να μας στοίχισε αυτή η πορεία, αντίθετα σουμάροντας, να το πω έτσι, είχαμε την πλήρη ικανοποίηση για τη ζωή μας, δεν πήγε χαμένη, άξιζε που τη ζήσαμε όπως τη ζήσαμε.»

---«Πάνω απ’ όλα θέλω να πω για τους ταπεινούς, τους σχεδόν αγράμματους αγωνιστές που υπήρξαν σκαπανείς, ιδεολόγοι, αφοσιωμένοι στον αγώνα χωρίς να περιμένουν καμιά ανταμοιβή, αντίθετα ήξεραν τι θυσίες έπρεπε να κάνουν γι΄ αυτόν, πως στη γωνία ίσως τους περιμένει ο θάνατος, ήταν παρ’ όλα αυτά ταμένοι, αφοσιωμένοι στην ιδέα τους.
 ....Σας θυμάμαι πάντα, σύντροφοι μου. Πάντα με αγάπη και συγκίνηση. Και είναι πολλοί σαν και μένα. Γι’ αυτό θέλω να ξαναφέρω για λίγο την ύπαρξη σας στη ζωή. Για να σας γνωρίσουν και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Που είναι και δικά σας παιδιά και εγγόνια, αφού οι περισσότεροι από σας φύγατε πολύ νέοι και δεν προλάβατε ν΄ αποκτήσετε δικά σας.»

Γεννήθηκε στις Μηλιές Μηλιές Πηλίου το 1918.
Το 1936 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και οργανώθηκε στην παράνομη ΟΚΝΕ οπου  λογω της ικανοτητας και της δρασης της αναδείκτηκε στέλεχος.  Πιάστηκε από τη Γενική Ασφάλεια του Μανιαδάκη υπουργου της Μεταξικής δικτατορίας τον Μάη του 1939, οπου και βασανίστηκε αλλα κράτησε παλληκαρίσια.  Απο τις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ εξορίστηκε στην Κίμωλο, από όπου απέδρασε τον Απρίλη του ’41. Το ιδιο χρονο παντρεύτηκε τον αγωνιστή της αντίστασης, γιατρό  Κώστα Γυφτοδήμο-Καραγιώργη, ανώτατο στέλεχος του ΚΚΕ. Συμμετείχε  στην Εθνική Αντίσταση στην ΕΠΟΝ,  και το ΕΑΜ ως υπευθυνη στην  Θεσσαλία και την Αθήνα. Στον εμφύλιο φυλακίστηκε σε στρατόπεδα στη Χίο, στη Λαμία, στο Τρίκερι και στη Μακρόνησο.  Συνέχισε την αγωνιστική της δράση μέσα από την ΕΔΑ οπου εξελέγη βουλευτής Μαγνησίας δυο φορές. Με τη δικτατορία του 1967 συνελήφθη και φυλακίστηκε πάλι στις φυλακές Αβέρωφ, στην Αλικαρνασσό στον Ωρωπό και τα Γιούρα. Το Ιανουάριο 2011 στο τελευταιο βιβλίο της, «Κώστας Καραγιώργης (1905-1955),...) με το ασυγιστο πάθος της και με αδιάσειστα στοιχεία υπερασπίστηκε τη μνήμη του  καταγράφοντας  την αγωνιστική του πορεία, μέχρι το τραγικό του τέλος.
 Στα υπολοιπα βιβλία της με τις αφηγησεις της καταφερε να δημιουργησει ένα ύμνο για τις γυναίκες του αγώνα, αυτές που τα έδωσαν όλα, αυτές που μπορεσαν ν΄ αντιμετωπίζουν τον διαρκή τρόμο του θανάτου με το γέλιο και το τραγούδι. Στάθηκε ως το τελος ανυποχώρητη αποκτώντας μια ωριμότητα, παράλληλα με μια διαρκή εφηβική ορμή. Μια προσωπικότητα με υψηλή αίσθηση του χρέους, αγέρωχη μα αφάνταστα τρυφερή και γεμάτη αισιοδοξία.